Gözlerimin dili...

Susuyordu...
Hiç konuşmayacakmışcasına, susuyordu ne anlatmak istiyordu bakışlarında göz bebeklerindeki alev alev yanan ateş nasıl sönücekti.
Susuyordu...
Bakıyordu sadece ama baktığı yeri göremiyordu, ne görmek istiyordu yada neyi görmek istemiyordu, kaçırıyordu gözlerini gerçeklerden oysa gerçek kendisiydi.
Balıklara benzemek istemişti onlar gibi hayatı boyunca suyun içinde olmak istemişti, susan dışarı bile bakmak istemiyordu.
Mavinin derinliğinde kaybolmak istiyordu. Ama suda olsa mavide olsa ordada bir hayat vardı, ordada iyiler ve kötüler vardı. Kaçış yoktu bunlardan yaşayıp görmeliydi...
Suyun içinde mavinin eşsiz güzelliğindede yaşıyordun, görüyordun ve ölüyordun...
SUSMUYORDU...
Gözlerindeki ışık sönmüştü, baktığı yeri artık görüyordu susmuyordu çünkü artık..
Kelimeler cümleler anlamını yitirmişti.
Ağzından çıkmıyordu tek bir kelime tek bir söz..
Bitmişti konuşacak söyleyecek bir şey kalmamıştı...

GÜLÜYOR MUYDUN SEN, KATILA KATILA AĞLADIĞIN VAKİT....