Gulmek umuttur.

Neden gülüyoruz?

Neden güldüğümüzü öğrenmek için öncelikle kendimizi tanımalıyız. İnsan tüm canlılardan farklı olarak duygulara ve akla sahiptir. İnsan sosyaldir. İnsan sahip olduğu bu özelliklerle gülebildiği için farklıdır.

Nasıl Güleriz?

Sadece bedenimizle güleriz. Bu gülmede vücudumuz güler. Kendiliğinden gülmedir. Gıdıklanınca bedenimiz güler. İsteri krizindeyken güler. Bütün gülmelerde beden katılır. Beden bir yerleriyle hep güler. Bazen insanın içi güler o bile bedenine yansır bir şekilde.

Bazen de beden güler ama gözler katılmaz bu gülmeye. Gözler ağlar. Gözlerin sahibinin kalbini bilen anlar gülmenin gülme olmadığını.

Duygularımızla güleriz. Karşımızdakinin anlattıklarını dinlerken küçümseyerek güleriz. Öfkeden kudurarak güleriz. Çok sinirlenince gergin gergin güleriz.

Coşkuyla güleriz, sevincimizi herkes görsün duysun diye dünyayı unutarak güleriz. Kahkahalarımız çınlatır etrafı, öyle seviniriz ki gülerken bir yandan da ağlarız.

Aklımızla güleriz. Aklımızın güldüğüne duygularımız katılmasa da güleriz. Akıllı gülme için çok düşünmek gerekir. Düşündükçe güleriz akıllı akıllı.

En çok ta dostlarımızla güleriz. Keyifliyken her şeye güleriz. Ayıp olmasın diye güleriz. Neden güldüklerini anlamasak ta her kes güldüğü için güleriz.

Hain hain güleriz sırf karşımızdakini sinir etmek için. “Kötüyüm ben kötüyüm, kötülerin en kötüsüyüm” diyerek pis pis güleriz.(Kötülüğü hak edene )

Hoşlandığımız kişiye sen çok sempatiksin demek için ne anlatsa güleriz. Oda anlattıkça coşar, o coştukça bizde coşarız.

Düşene güleriz. Gülmemek için kendimizi ne kadar zaptetmeye çalışsak ta yinede güleriz.

Bedenin, aklın, duyguların ortaklaşa gülmesi asıl gülmedir. Bu gülmenin tam olması için birileriyle yada bir şeyle , bir eşyayla, bir hayvanla paylaşmak gerekir gülmeyi.

Aslında her şeye gülebiliriz. Gülmek için azıcık hayal gücü yeter. Olmayacak bir şeyi olmayacak bir yerde hayal edip gülebiliriz.

Gülmek özgürlüktür. Her şeye rağmen, herkese rağmen gülebilmek umuttur.