GÜMÜŞLÜK RUH ALEMİ

Gümüşlük’te bir gece vakti. Şezlongun üzerinde, battaniyenin şefkatinde, dalgaların melodileri eşliğinde yıldızları izlemek. Avucuna aldığım kum tanelerine bakıp, evrendeki yıldızların sonsuzluğuna hayret etmek. Acziyet. Dudaklardan dökülen en içli şarkılara eşlik edecek bir ruh hali. İşi, gücü, hayat gailesini, bir baltaya sap olma çabasını geride, karada bırakıp; durup dinginleşip kendini kapkara denizin kollarına bırakmak. Gümüşlük’ten sonsuzluğa karışan bir ruh alemi. O derinlerde yatanı, en çok gönlünü titreteni yanı başına getirivermek. Kim demiş bu dünya sadece görünenden ibarettir? Görünenin ötesinde, görünenin gerisinde, derinliklerdeki güzelliğe aşık olmak. Bu dünyadan olmayan hislere riayet, adanmışlık, teslimiyet. Arkadaki kalabalığın vaveylasından uzakta; kulakların bu dünyanın seslerine kapalı, kalbin Gümüşlük’ten yayılan ruh aleminin titreşimlerine açık.

Yıldız tozundan müteşekkil, muhteşem hayat. Kainattaki muazzam dengenin verdiği ilham. Hayat kaynağı Güneş’i düşün! Mavi gezegene olması gerekenden biraz daha yakın olsaydı, gerçek Cehennem’i görürdük; biraz daha uzak olsaydı Buzul Çağı geri gelirdi. Bu ilahi dengeye itibar etmemek, ona hayran kalmamak mümkün mü? Makro ölçekte bu denge mevcutken içindeki dengeyi neden bulamayasın?

Mücevher terazisi gibi hayat. Akışa müdahale etmediğin müddetçe nasıl da mükemmel dengeye geliyor. Zamanından önce erişmeyi arzu ettiğin o kırmızı gül, belki bütün dikenli taraflarını budayıp karşına tekrar çıkacak. Aşıkla maşuk Gümüşlük ruh ikliminde hemhal olacak. Mikro ölçekteki arzuların gerçekleşmedi mi? Demek ki, ayrı mecralara akmanız gerekiyormuş. ‘Öyleyse de böyleyse de başım gözüm üstüne’ dediğin an; geleni de gelmeyeni de sevgiyle sarıp, sarmaladığın an en hayırlı olanı kendine çekeceksin. Hem kendin için, hem sevdiğin için hayırlısını isteyecek kadar Yaratan’a, gidişata, Kozmos’a teslim misin? Her zor hisse göğüs gerecek kadar cesur musun? Kendine, Kainat’a karşı o kadar dürüst müsün? Her ihtimali sarıp sarmalayacak kadar koşulsuz seviyor musun?

Gümüşlük’ün balıkçısı, esnafı, köylüsü, sanatçısı, uzak diyarlardan gelen misafirleri… Hepsi tek vücut olmuşlar, bir köşede senin varoluşla barışmanı izliyorlar. Mis gibi deniz kokuyor. Kollarını, yüzünü okşayan tatlı, serin bir rüzgar esiyor. Kendinle yüzleşmen devam ediyor. Önce içine dönüp, bütün sonuçların, sebeplerini doğru yerde, kendinde arıyorsun. Ve barışıyorsun. Evrenle, kendinle, sevdiğinle. Olumlu yaratımla birlikte sevgi yolunu seçiyorsun. İç sesini can kulağıyla dinleyerek Özşefkat yolundan gidiyorsun.  Elini kalbinin tam ortasına koyarak, en çok onu dinleyerek, kaderini güzelleştiriyorsun. Kalbine soruyorsun: ‘Niyetinde samimi misin? Beklentinde samimi misin?’ Biliyorsun kalbin manyetik rezonans alanı, beynin tam 5000 katı gücünde. Bütün kalbinle isteyerek, kaderinin mimarı olmayı seçiyorsun. Kendini, ‘İlahi Akış’ın kucağına bırakacak kadar rahat olmandan anlıyorum çok sevdiğini. Zira, ‘Gerçek Sevgi’nin acabası olmaz. ‘Gerçek Sevgi’den şüphe duyulmaz. ‘Gerçek Sevgi’ye iman edilir.

Gümüşlük’te bir gece vakti. Dalgaların gürültüsünden taşan sükunet. Dolunayın kalbine düşürdüğü ışıltılar arasından gülümseyen sevgili. Aranızdaki kuantum bağları kopmuş olsaydı bu kadar için titrer miydi? Gümüşlük’te bir gece vakti, Sonsuz Olasılıklar Evreni’nde.  Sen kalbini ısıtanı seç, ona hazır ol. Rahatla Ey Güzel İnsan! Gümüşlük ruh aleminde hayatın hediyeleri seni bekliyor.

HAKAN GÜMÜŞ, 7 Mayıs 2020