Güneş ve Dost

Bu sabah güne pırıl prıl parlayan bir güneş ile merhaba dedi İstanbul.

Bende sabah evden her yeri kaplayan o ışıltı ile çıktım.
Kuşların cıvıl cıvıl ve neşeli sesleri kaplamıştı tüm bajçeyi,
Bahçedeki çiçekler daha bir güzel ve acnlı geldi gözüme,
Ağaçların dalları arasından süzülen ışık huzmeleri,
Rengarenk bir cümbüş yaratmıştı bahçemizde.

Güneşin ışıltılarının şehri, sokağı, bahçeyi
Kısacası çevremizi bu kadar güzelleştirdiğini görmek
İnanın insanı çok mutlu ediyor.

Ama galiba güneşin ışıltılarının güzelleştirebildikleri çevremiz ile sınırlı,
Zira bu sabah anlattığım tüm bu güzelliklere rağmen
Güneşin o muhteşem ışılıtısı benim içime işleyemiyor
İçimdeki sıkıntı ve kasveti aydınlatamıyor

Anlıyorum ki
Güneşin sıcaklığı içimizi ısıtsa da
O muhteşem parıltısı gözlerimizin derinliklerine işlese de
İç dünyamıza etki edecek ışıltı ve sıcaklık
Dostlarımızın kalbinde ve bakışlarında saklı

O an
Telefonun diğer ucundan gelen dostun sesindeki sıcaklık
İçimi bir anda ısıtıp
İç dünyamı evden çıkarken bahçede gördüğüm rengarenk cümbüşe çeviriyor:

Bir kez daha anlıyorum ki;
Gerçek bir dostun bakışlarındaki ışıltının,
Sesindeki sıcaklığın değerini ölçebilmek mümkün değil...

Unutmamalıyız ki;
Güneşten gelen sıcaklık ve ışık
Doğaya ve çevremize hayat verirken
Dostlarımızdan gelen ışık ve sıcaklık
Bizlere hayat veriyor...