Güneş yoksa mutluluk da yok!

Güneşin beni sarıp sarmalayarak ısıtacağı günlerin özlemiyle yanıp tutuşurken, dışarda ki kapalı hava iyice hayallere dalmama sebep oluyor... Kaç gündür canım yazmak istemiyor, yazamıyorum istesem de... Olumsuzluklar hayatımızın her dakikasında bizimle olacaklardır elbet ama hep toz pembe hayata bakmaya çalışan ben bile gün gelir bakamaz oluyorum... Hala hayallerim var, hala hedeflerim var, hala yapmak istediklerim var tabiiki de... Hala her sabah uyandığımda HER ŞEY GÜZEL OLACAK diyorum, demeye devam edeceğim ancak sanırım bugün, bu kapalı hava neşemin önüne geçti..

......

1. Münevver KARABULUT'un katili hala yakalanmadı, ama ben ve bir çok insan yakalanmasını istiyoruz. Fakat biliyorum ki herşeyden önce Münevver'in dualarımıza ihtiyacı var...

2. Muhsin Yazıcıoğlu'nun da içerisinde olduğu helikoptere hala ulaşılamadı, yaşama şanslarını onlara ulaşamayarak kendimiz yok ediyoruz... Mucize olmasını diliyorum da son günlerde pek mucizelere rastlamadım... Bir tane olsa hoş olmaz mıydı?

3. 13 yaşında ki bir çocuk üvey babasının tecavüzüne uğruyor, İngilizce öğretmeni kurtarıyor...

4.Milli Marşının yerine oryantal müzik çalınan bir ülkede yaşıyoruz, böyle bir hata nasıl yapılabilir aklım almıyor... Bu tarz önemli toplantılarda ilgili kişilerin 100 kez herşeyi gözden geçirmeleri gerekmez mi??

5.Milli futbolcumuz Alper TEZCAN UEFA kupasında ki madalyasını satmak durumunda kaldı ...

6. Kriz her geçen gün daha çok etkisini gösteriyor...

...... daha bunlar ne ki????

Daha fazlasını isteyenler gazetelere bir göz atabilirler... Bunlar dışında iyi haber var mı diye bakınsam da, ancak bayan sanatçılarımızın yarı çıplak resimleri, ünlü playboyların aşk maceraları, Tarkan'ın aşk acısı ve kaybettiği 10 kilosu...vs vs... Hani bunlara iyi haber derseniz...

Neler oluyor bize?
Eskiden de öyleydik de ben mi küçüktüm?
Şimdi de ben mi büyüdüm de farkındalığım arttı?
Yoksa her zaman NERDE O ESKİ GÜNLER diyerek geçmişi mi anacağız?

Belki güneşli günler ortaya çıkınca hayatımız da renklenir?
Belki mi?
Kafamı kuma sokup hayallerime mi devam etsem acaba?
Yoksa hayallerime ulaşmak adına savaşsam mı?
Köşeme çekilip güneşli güzel günleri beklemek kolay tabi de,
Bana yakışır mı sinmek...
Sindirilmeyi yakıştıran var mı aranızda?