Günümüzün dostluğu..

Bu cümleyi okuduktan sonra okumayı bırakın ve kaç dostunuz olduğunu bir düşünün. Herşeyinizi paylaştığınız, herşeyini bildiğiniz, derdini dert edindiğiniz, yokluğunun kanatlarınızı aşağı indirdiği kişi sayısı iki elinizin parmaklarını geçmeyeceğinizi göreceksiniz. Hatta belki de bir elininizin parmaklarını. Adına dostluk denilen sıkı arkadaşlıktan başka değil. Günümüzde kültür emperyalizmi ve materyalist bakış açısı pek çok kavramın içini oyup boşalttığı için, ben artık kelimelerin içindeki anlam değerleriyle algılamayı bıraktım çoktan. Misal, hanginiz gözü kapalı cebinizdeki paranın tamamını dostunuza gözü kapalı verirsiniz? Vermeden önce ona soracağınız ilk cümle " ne zaman geri verebilirsin" olmazmıydı? Bir dostunuza negatif bir şey söylemek istediğinizde, ona önce "bak seni gerçekten severim ama" diye başlamazmıydınız? Yada ortak bir tanıdığınız için, onu çekiştirirken?

Tümünün altında, dostluğun temelinin oluşmasında her ne olursa olsun, hep güven duygusundaki zedelenmişlik var. Önce "vermek" yerine "almak" tercihinin ilişkilerdeki iktidarı var. Ortak değerlerdeki örselenmişlik var. Toplumsal değerlerin ve geleneklerin sarsıldığı bir ortamda, kişisel dostluk, ahiretlik yada kankilik adı her ne olursa olsun, bunun da içinin boşalmış, kurumuş olmasına şaşırmamak gerek. Yine de bir elma gibi birbirinizi tamamlayacağınız ömür boyu süren kadim dostluklar diliyorum, bulunca aman kaçırmayın, yapışın paçasına. Malum, insanın yaşamı boyunca sayısı bir ikiyi geçmediğinden, pek bulunmuyor.