Güvensizlik koması

Çok önceleri okuduğum onca kitaplar artık ilgimi çekmez oldu. Bir zamanlar hayatımı buna adayabilirim dediğim düşünce ve araştırma serüvenlerim yerine şuan gerçek yaşama sıfır katkı ile boşluk dolduruyor.
Ve aslında zaman zaman farkediyorum da, araştırdığım okuduğum ve yazdığım ve yaydığım çoğu şey, şu gerçek yaşam için nasılda önemsiz ve paylaşılması olasılık dışı.

Bazen annemin dedikleri süreç içinde gerçekleşiyor. Yani hakikaten burnum iyi sürtülüyor.

Şimdi gerçek hayatın neresinden başlamalı? Hangi kitap okunmalı ve yaşam için hangi düşünce sistemlerini kabul etmeli?
Kabul mü etmeli yada yeni bir yaşam yaratmak için mücadele mi etmeli?
Şimdi gerçek yaşamın kurallarına göre, hakikaten çok çalışmalı mı? Çalışırken, özellikle yarınlar için çalışırken bu günü es mi geçmeli?
Din ve din sömürünün ayırdına nasıl varmalı?

Ya da hangi medyaya inanmalı?

Görünenler ya da dayatılanlar ardındaki sırlar nasıl aydınlanmalı?
Türkiye'nin iç ve dış alemdeki pozisyonunu nasıl araştırmalı? Kimle konuşmalı ne okunmalı?

Sıradan sohbetler içinde uyumsanmak için kayıp mı olunmalı?
Yada alışmalı mı?

İnsan alışıyor. İnsan sıradanlaşıyor. İnsan önüne ne koyolursa onu kabul etmeye bin şükür ediyor, . Bu gerek kişisel dünyasında potansiyelinin ne kadar olduğuna dair inancı için geçerli olsun, ister deyaşadığı ülkenin iç ve dış siyasetteki medyanın yönlendirmeleri ve kanıları olsun..

Ve işte. .Sonrasında insan kitlenin bir ürünü oluyor.