Hangi bağbozumunun kırmızısı?

Mevsimlerden  Eylül , günlerden Sonbahar.

 

Bu Eylül ruhum bambaşka;  ne yeni başlangıçların heyecanı var ne de bitişlerin üzüntüsü. Sadece biraz hüzün , çokça da dinginlik. Biliyorum mevsimden.

 

Ay karanlık, sokaklar ışıl ışıl. Çın çın sesleri ve gülüşler usul usul geceye sokuluyor.

Masada  bir kadeh yakut , kıpkırmızı …

 

Tef ve keman sesleriyle yanaşıyor  kemancı ve arkadaşları;

“Bir kızıl goncaya benzer dudağın ”

 

Goncaların zamanı geçmiş oysa. Şimdi bağbozumu  mevsimi.  Bitişlerin  başlangıçlara dönüştüğü zaman bence.  Ağaçlara sevdalı yapraklar dallarından ayrılmadı ama üzümler ayrıldı asmalardan. Ve dost sohbetlerine can, yalnızlık akşamlarına kan olma yoluna girdiler bile. 

 

Kır saçlı kemancı devam ediyor;

“Açılan tek gülüsün bu bağın”

 

Yinelenen kadehte  Dionysos’ un kutsal iksirini yudumluyorum. Bir goncanın kokusunun ferahlığı doluyor içime Hüzünlerim dağılıyor.

 

Kim bilir hangi bağbozumunun kırmızısı bu?

***

Eylül 2015 / Naz Avcı