Has Evlat öz Yeğen

O'nun teyzesini Üniversite yıllarımda, Et ve Balık Kurumu'nda çalışırken tanıdım. (Üniversite'yi çalışarak okuduğum için bir iki iş yerinde çalıştım.) Benden yaşça büyük bir ablamızdı, fevkalade bir insandı. Çalışkan, dürüst, yardımsever. Yıllar sonra dişçilik Fakültesi'nde okuyan yeğeni ile tanıştım o da teyzesi gibi eşi ender bulunan fevkalade bir insan. Teyzesi hiç evlenmedi, yeğenini evladı gibi sevdi, kolladı, yardımcı oldu. Sonradan diş Hekimi olan yeğen talihsiz bir evlilik yapıp, ayrıldı. Babası tanınmış bir Milletvekili idi. Ama bizim diş hekimi kızımız, babasına sırtını dayamadı, kendi ayakları üzerinde durdu ve önemli bir Devlet Kurumunda Diş hekimi olarak çalışıp emekli oldu. Annesini birkaç yıl önce kaybedince babası ile birlikte oturmaya başladı. Teyzesi beyin kanaması geçirince felç oldu. Yeğen, ondan başka kimsesi bulunmayan teyzeyi yalnız bırakmadı, Hastahane, Hastahane gezdirip, tekerlekli sandalyede oturacak duruma getirdi.

Dün bana telefon etti çaya çağırdı. Teyzesini evinde yalnız bırakmamış evine almıştı. Uzun süre görmemiştim arkadaşımı gittim. Salonda 2 tonton karşılıklı tekerlekli sandalyede oturuyorlardı. Abla dediğim arkadaşım bayağı yaşlanmıştı. Diş Hekiminin eski Milletvekili olan babası, 90 yaşın üzerindeydi, ama güleç, konuşkan çok cana yakın bir baba. Diş Hekimi kızımız onların başlarına Gürcistan’dan gelen bir yardımcı koymuştu. Onlara çocuğu gibi bakıyordu, babanın kulakları duymuyordu. Gelip, gidip bir babayı, bir teyzeyi öpüyor, onlarla konuşuyor, tıpkı çocukları gibi elleri ile yedirip içiriyordu. Genç yaşına rağmen onları bakım evine bırakmayıp, yaşamını onlara adamıştı. Bravo doğrusu. Çevremde izliyorum, çok yaşlılar bakım evlerinde. Ama bu insancıl, sevecen, iyi kalpli Diş Hekimi onları tıpkı bir ana gibi kollarının arasına alıp bakıyordu. Allah da onun mükâfatını verecektir, bu örnek evlat ve yeğeni kutlarım, canına sağlık.

NAHİDE ÇELEBİ