Hassas Yahudiler, kardeşim Filistinliler

Üniversite dönemlerinde Filistinli arkadaşlarım oldu, sonrasında katıldığım bazı eğitim programlarında da…

Raed ile ODTÜ hazırlıkta aynı sınıftaydık, sene 1982. O zaman Yaser Arafat Filistin lideri idi ve savaşlar sürekli devam etmekte idi. Hayali bir an önce okulu bitirip ülkesine dönmekti, aklı hep oradaydı. Beraber ortak arkadaş grubuyla çok güzel zamanlarımız oldu. Sonrasında bölümlerimiz ayrıldı ve o ülkesine döndü. Şimdi nerede, ne yapıyor acaba?

Sene 1993, yine katıldığım uzun süreli bir eğitim programında en yakın arkadaşlarımdan birisi Filistinli Mehdi olacaktı. Mehdi olgun tavırları, zekası ve entelektüel birikimi ile beni hemen etkilemeyi başarmıştı. Sonrasında bir süre haberleştik ama çok zaman oldu ondan bir haber almayalı, şimdi nerede, ne yapıyor acaba?

Yahudi arkadaşlarım da oldu, farklı ortamlarda tanıştığım.

Master dersi aldığım felsefe mantık hocam Teo Grunberg ve oğlu David Grunberg. Bilim adına, araştırma adına canla başla çalışan iki muhteşem insan. Teo Grunberg, ODTÜ Felsefe Bölümü kurucularından ve artık hayatta değil. İki oğlu da felsefe alanında akademik çalışmalara devam ediyor.

Albert ile tesadüfen bir ortamda tanıştık. Sohbet ilerleyince bana hemen:

“Filistin İsrail sorunu hakkında ne düşünüyorsun?” dedi. Savaşları elbette onaylamadığımı, BM kararlarının geçerli sayılması gerektiğini söyledim. Bir süre sonra tipini ve giyimini kastederek, kendisine tipik bir Yahudi olduğunu söylemem üzerine bana hiddetle:

“ne demek istiyorsun , seni Avrupa insan haklarına mahkemesine şikayet edebilirim” dedi ve ben dondum kaldım. O zaman anladım ki bu insanların kendilerine karşı yapılan soykırıma ve ayrımcı muameleye – doğal olarak-müthiş bir duyarlılıkları vardı.

Onlarda adını tam koyamadığım bir şey var. Bu hemen ilk bakışta dahi sezilebilecek bir zeka, bir tür de kendini kabul ettirme ve eziklik duygusu ( genellemeler yanlıştır ama bazı şeyleri açıklamak için genellemeler kaçınılmaz oluyor).

İki ırkta, bize karşı kendilerini çok yakın, dost görüyorlar.

En son katıldığım bir konferansta tanıştığım İsrailli Sharar ile çok kısa zamanda kaynaştık ve sonrasında da iletişimi koparmadık. Sharar,son derece zeki, çalışkan, ılımlı, uyumlu,sıcakkanlı dünyayı takip eden bir insan. Ondan kimseye kötülük geleceğini düşünmüyorum.

İki toplumdan da çok sevdiğim insanlar oldu ve bu insanların birbirine kötülük yapmak istemesini aklım almıyor. Halklar suçsuz ve masum.

Peki ya devletler? Bütün bu insanlık tarihi ölümlerinin hesabını kim, ne zaman verecek?

Artık Filistinliler ölmesin, artık Ortadoğuda savaş olmasın, artık yeter!

Bunları düşünürken İsrail’in ateşkes ilan ettiği haberi geliyor, Obama görevi devralacağı için deniyor.

Aynı anda TV de bir sohbet programına takılıyorum UFO larla ilgili. Sirius Uzay Araştırmaları Merkezinden Hakan Akdoğan yetkin, samimi ve inandırıcı bir üslupla anlatıyor, izliyorum merakla… 20 yıldır UFO larla ilgilenmiş, elinde belgelerle konuşuyor, hayli ilginç açıklamalar yapıyor.

Pelin Batu bir seyirciden gelen soruyu iletiyor;

“neden uzaylılar bize açık açık görünmüyorlar?”

Hakan Akdoğan’ın cevabı;

“çünkü biz henüz yeterince gelişmiş bir ırk değiliz, onlarla karşılaştırınca hala birbirini öldüren ilkel bir ırkız, bizim üzerimizde gözlem yapmakla yetiniyorlar şimdilik”

Bir an kendimize uzaydan baksak, insanın insana yaptıklarını çıplak gözle görsek…