Hassaslık sahnesi-1

Yarı olsaydı gülmelerim, yavandan verseydim selamları, sahte gülücüklerle katılsaydım, kendilerinin dahi farketmedikleri, yaşamsızlık sohbetlerine. Sıradan olsaydı anlatımlarım, iyi takip etseydim modayı, acıtan olaylara kara gözlükle baksaydım, beni de severlerdi belki...

İyi yemek yapmakla anneliği eşdeğer tutan, karşısında ezilmeden durabilmeyi eşlik sayan. Çok bilgiyle iyi öğrenciler yetiştireceğine inanan. İyi evlerde oturup, markalı işi , arabası, okulu olduğundan dostluk kuran. Ağlayabilmeyi acizlik sayan, merhametin bebek aylarına dahi, fazla iyi niyet diyen.

Sorgulamayı hak bulup, eleştirilsem aynı şekilde ne olurdu? asla diyemeyen. Kendi eksik yanlarını, kendiyle dahi masaya yatıramayan. Aslolan değer yargıları için, hep aynı sohbet diye düşünen, içindeki yarımkalmışlıkla hiç kol kola gezemeyen. Onurlu , ancak parasız olanla bağ dahi kuramayan. Suskunluklarına bile anlam veremeyip, ama yine de meraklıca bakan. Seçtiğin dünya ahlakına , kendince isimler koyan.

Adımları, sesleri, dilleri, gözleri, göremediğim gönülleri. Yabana atamadı , bu deli. Oldu adı, hassaslık sahnesi. Oyuncularımsa belli... SAYGILARIMLA.

ŞULE ARSLAN. 02.10.2008