Hastalık halleri…

Bir üşüyorum bir terliyor… Avuçlarımda günlerdir geçmeyen ateş, başımda biraz daha azı…

Garip bir esef… Kırılmışlık duygusu, hafiften küskünlük var sanki içerlerimde bir yerlerde, balonumu patlatmış sanki yoldan geçen bir amcanın sigara ateşi…

Bayramlık kırmızı pabuçlarıma kusmuş sanki ev halkından büyükçe birileri…

Öyle garip bir çocukluk halleri… Alt dudağı sarkmış, gözlerinde hazır bekleyen billur taneleri…

…..

Kimseler gelsin istemiyor bir tarafım, kafamı örtünün altından çıkarmayayım, bir tarafım gelsinler diyor, ateşim kontrol edilsin hafifçe dudak değdirilerek alnıma, avuçlarıma serin sular serpilsin…

“Yapma…” diyeyim, “Dayan” desin “Bak iyi gelecek…”

Fazla da üstüme gelmesinler…

……

Çocukluğumdan kalan hoş anılar arasında evdeki büyük kanepe vardır, kolları ceviz olanlarından, anneannem, teyzem, annemler, yani maaile bir aradayken uzayan sohbetlerde kıvrılıp uyuyakaldığım, kulağımda güvendiklerimin hoş sohbeti, ne hafif, ne mutlu hissederdim kendimi…

……

Yattığım yerde örselenmişliklerim geliyor hep aklıma nedense, öksürük nöbetleri arasında…

Burnum iki kere kızarıyor!

Çoğalıyor nedense gözlerimdeki yangı…

Sahi, ne kadar zaman olmuştu ki ağlamayalı?

……

Gülgün Karaoğlu

Ekim,02/08