Hayal-i hüsran...

"Su akar yatağını bulur" du hani? Akamadım ben... Önüme gelen setlerden dolayı küçük bir göle dönüştüm. Şimdi kağıttan yaptığım gemilerde, açık denizler hayali taşıyorum. Hayali ihracat, bir nevi benimki. Dokunmayın işte, avunuyorum.


Görüntümü dıştan yekpare tutmayı başardımda, içten parçaları birleştirmek için, çok çaba sarfediyorum. Bütün iç organlarım, sol partiler gibi birbirine küsmüş, "birleşmeyiz birleşmeyiz" diye bağırıyorlar. "Siz öyle kafanıza göre takılırsanız, ben yaşayamam. Gelin birlik olalım" diyorum. Kime diyorum...

Rafael'in melekleri gibi, biraz şaşkın bakınıyorum dünyaya. Ellerimi çeneme dayamışım alıkmıyım neyim biraz...

Gökyüzüne bakıyorum, var mı bir işaret tanrıdan?

Ters düz edecem ben bu hayatı. Bir hayrını göremeden eskidi zaten. Hiç köşeyi de dönemedim. Benim hayatım keçi yoluydu çünkü. Tırmandım tırmandım, sonra yuvarlandım. Sisyphos gibiydim, tek eksiğim bir kayaydı. O da olmayıversin.

Alıp başımı gittiğim yollculuktanda, yol şeritlerine dolanarak döndüm. Öyle bir dolanmışım ki kilometrelerce çöz çöz bitmedi. O yüzden, Ankara-Mersin arası araç kullananların dikkatli olmalarını tavsiye ediyorum.

Bütün bunlar yetmezmiş gibi, birde beynimdeki hayal-i hüsran konuşuyor. "ÜZME KENDİNİ, SANA GÜZEL HİKAYELER VADEDİYORUM."

Not: ben ona inanıyorum))