Hayalet sevgilim

Yine gece oldu…

Karanlık çöktü yine yüreğime…

Alışkanlık oldu zaten geceyle birlikte içime düşen o acayip his. Yılların getirdiği ve yanımdan hiç eksik etmediği, eskimeyen o his işte. Adını bilekoyamadığım garip bir soyut kelime sadece.

Gece, karanlık ve sessizlik. İşte böyle bir şehir burası. Sokaklar birden bire boşalır, hayat durgunlaşır ve ayak sesleri duyulmaz olur penceremden. Belki bir araba geçer yakınlardaki caddeden, belki de tren gürültüsüyle dağılır sessizlik yavaş yavaş ilerlediği uzaklardaki raylardan. Ama sessizdir işte. Tıpkı senin gibi. Benimle hiç konuşmadığın gibi…

Bilmiyorum, buna benzer bir gece mi buldum seni; yoksa gün içinde kaldığım yalnızlıklarda düşünürken mi. Acaba gerçekten sevdim mi seni? Bir hayal sevilir mi peki?

Sevilmez belki de, inanılır sadece. Onun bir yerlerde olduğuna inanmak veya inandığını sanmak rahatlatır kalbini. Ancak yalan nereye kadar yol alır bilinmez ki…

Evet, yine gece oldu. Sessiz oda, sessiz şehir ve sessiz ben. E, tabii ki bir de sen. Görünmeyen, duyulmayan, adı olmayan sen. Belki de içimdeki o soyut kelime sensindir, olabilir mi?

İşte bir araba geçti, peşinden bir araba daha. İçinde insanlar, bir yere yol alıyorlar. Biraz sonra ne olacağını bilemeden, neler yaşayacaklarını tahmin edemeden gidiyorlar. Belki aşk var içlerinde, ona koşuyorlar; belki de mutlu bir haberi paylaşmaya gidiyorlar. Ya da ecelin olduğu bir yer var da oraya doğru yol alıyorlar. Ama gidiyorlar işte geceyi delip. Gidiyorlar işte amaçlarına doğru. Fakat ben ne yapıyorum burada? Hayır, hayaletle konuşmak sıkıcı geliyor bana.

Dur, hemen gitme yanımdan. Sensiz ne yaparımki ben? Beni ateşlere atıyor benden uzaklaşan her adımın. Yanımda kal, ne olur. Sen olmazsan kime tutunur bu yüreğim, kime adanır bu kelimelerim? Yapma, yanımda kal. Söz, o gelince seni azad edeceğim. Merak etme!...

Biraz daha yanımda kal ve onu bekleyelim seninle. Biliyorum gelecek. Gelecek ve beni onu sevdiğim kadar sevecek. Ama sana ihtiyacım var. Lütfen, sen de beni terk etme…

Bir gün gelirsin diye bekliyorum seni

Sesini duyabilecek olmak avutuyor beni

Ama artık bekletme, yordun kalbimi

Ne zaman geleceksin, söyle ey sevgili…

F. Ü.

3 Nisan 2006

Pazartesi

21:27