Hayallerin ziyanıyız

Sözlerimiz porselen dilimizden düşen kırılıp dağılır

Kayıp oluyoruz bazen kendi benliğimizde

İşimiz gücümüz olmuş kendimizi aramak

Mürekkebi bitmiş kalemin, biz halen hikâyede kahraman

Kör kurşunlara gelmiş hayallerin ziyanıyız

Soluk almak için muhtaç olmuşuz ağaçlara

Yaz yağmuruyla üşümüş içimiz, sesimiz titrer soğuktan

Saklanıp en duygusalından bir şiire, sevdamın rüyasında uyanmak

Alıkoyamıyorsa sevdamı gönlümden geçenler

Son sözlerimi avucuna sıkıştırıp gitmeden

Sırrımı vermek konuşmayan dilsiz geceye

Yoksa güneşe mi? Anlatmalıyım duygularımı umut ışığı olsu

Yıprattığım günleri mi yâda duygularımı söylemek

Yâ da söylemeyi unutup yeniden konuşmaya çalışmak

Benim olmayan elbiseler, benim olmayan her şey gibi

Benim olmayan beni kime niye anlatmak gerek bilinmezliklerim olmuş.

Sevinç Şimşek 31.10.10