Hayat ve insan

İnsandır hayatta başa gelmedik olmaz.

Biliyorsunuz saraylar öyle dıştan güzel görünür amma, kim bilir içerisinde ne cefalar vardır.

Güzel elbiselerle donatılmış vücutta insanın sarayı değil midir?.

Dünyada her biri ayrı dertlere sahip nice insan vardır.

Biliyor musunuz, okyanuslarda fırtınalardan ziyade kaptan ve tayfaların paniğinden dolayı batan gemilerin sayısı daha fazladır.

Dedik ya hani insandır başına gelmedik olmaz.

Eğer insansanız hayat okyanusunda panik yapmadan her türlü cefaya karşı mücadele yapmak zorundasınız.

***

Hani ‘Bu kurdun gördüğü ilk kış değil’ demişler.

Arkanıza bir bakın hele, kim bilir kaç kış atlatmışsınızdır da yinede yıkılmamışsınızdır.

İnsan tırmandıkça güzel, hele engelleri aştıkça daha da güzeldir.

Dibe vurmayan yükselemez ya, eğer öyle olmuşsa yükselişiniz başlamış demektir.

Dün ağladıklarımıza bugün gülebileceğimiz gibi, dün güldüklerimize de bugün ağlayabiliriz.

Ya da bugün ağladığımıza yarın gülmeyeceğimizi, güldüğümüze de ağlamayacağımızı kim söyleyebilir?

Acı ile sevinç bir sarkaçtır. İnsanda bu sarkacın arasındadır.

***

İsterseniz gidip bir ocağın başında bir demirciyi izleyin.

Önce ocağı yakar, ardından körükleyerek ateşi harlandırır.

Ham demiri kauçuk gibi esnek hale getirinceye dek ateşte tutar.

Sonrada alır örste istediği şekli verinceye kadar döver.

Bu arada demire su çeker.

Sonunda her darbeye hazır çelik haline getirir.

***

Hayat demirciye, insanda demircinin elindeki ham demire benzer.

Ne kadar iyi işlenmişseniz müdahale gücünüzde o kadar demektir.

Ustadan, ocaktan ve örsten dahası pişmekten kaçan demir ne kalkan olabilir ne de kılıç.

İnsanın hayat ocağında yanışı, örste vurulup şekilden şekle girişi hep karşılaşacağı engellere hazırlık içindir.

Yunus Emre’miz ‘Çiğdik piştik Elhamdülillah’ derken buna dikkat çekmek istememiş midir?

***

Bir de büyüklerimizin ‘Kendini dertsizden sakın’ diyerek öğüt vermeleri de boşuna değildir.

Hatta Aşık Veysel bile sazının teline ‘Anlatmam derdimi dertsiz olana’ diyerek vurmuştur.

Hem sonra her işte bir hikmet olduğunu da unutmamak gerekir.

Yeryüzünde dertlerin en büyüğünü Peygamberler çekmemiş miydi?

Sırasıyla da büyük insanlar.

İnsanı büyüten ne dağın zirvesinde oluşu, ne de kasaların başında duruşudur.

Hele tarihe mal olmuş kahramanlara, büyük adamlara bir bakınız hepside hayatın bu örsünden gelip geçmişlerdir.

Her şeye hazırlıklı olmak gerekir. İnsandır hayatta başa gelmedik olmaz.

Gelince de yılmamak, benden buraya kadar dememek gerekir.