Hayat yukarıdakilere güzel

Düşünüyorum da,

En çok ölümleri yaşayan madencilerin, tersane işçilerinin kaderinde ölüm var da,

Neden başkalarının kaderinde tersane işçilerinin yaptığı gemilerde sefa sürmek var,

Neden madencilerin çıkardığı kömürle balya balya paralar kazanmak, İstanbul’un göbeğine fildişi kuleler dikmek var?

Neden şehitlik ve erken yaşta cennete gitmek onlara düşer de, bir eli yağda bir eli balda olanlar en uzun ömrü yaşar.

Her ölüme güzelleme dizmekte üstümüze yoktur sanırım.

Yıllardır terörle mücadelede dağlarda hayatını kaybeden gençlere “şehit” dedik,

Sokağa çıkıp sorsak vatandaşa “iki şehidimizin adını söyler misiniz?” diye, acaba kaç kişi iki şehidimizin adını söyleyebilir.

Madenlerde, tersanelerde ocakları sönenlere de “kader kurbanı” dedik.

Sosyal medyada, gazetelerde, televizyonlarda ağıtlar yaktık, üç gün sonra unutacağımızı bile bile…

Ve cenneti elimizle vermiş gibi “cennete gittiler” dedik.

Bu dünyada geride kalanların cehennemi nasıl yaşadıklarını düşünmedik bile.

Gerçek şudur ki, İşçinin kaderinde karın tokluğuna çalışmak var, gerekirse ölüm var.

Hayat yukarıdakilere güzel…

Aşağıdakiler madeni kazdıkça aşağıya inerler,

300-400-500 metre ve gittikçe derinleşen maden tüneli.

Madenden çıkanları kepçe kepçe yeryüzüne gönderdikçe işçiler,

Patron maden dağının doruğuna çıkar.

Yukarıdakilerle, aşağıdakiler arasında ki fark budur işte.

Hayat yukarıdakilere güzel…

Onlar güzel yaşasın, güzel şeyler alsın, istediği hayatı yaşasın diye,

Aşağıdakilerin canı pahasına çalışıp üretmeleri gerek.

Hatta kimsenin canı sıkılmasın diye ölümlerinin bile “güzel” olduğu söylendi.

Son olarak Ermenek’te 18 madencimiz ki bu madencilerimize hala ulaşılamadı, bundan önce Soma’da 301 madencimiz yukarıdakiler soğukta ısınsınlar, akşamları karanlıkta kalmasınlar, günleri geceleri hep aydınlık olsun diye öldüler.

Düzen böyledir.
Yukarıdakiler ve aşağıdakiler.
Yukarıda sinema tadında renkli bir yaşam vardır.
Aşağıda hayatın çilesi…
Yukarıdaki çıkar için eğilip bükülebilir,
Aşağıda ruhlar da, bedenler de dimdiktir. 
Bu yüzden aşağıdakiler, yukarıdakilerin yaşaması için kendilerini feda eder.
Yukarıdaki şen şakrak kahkahalara karşı...

Aşağıdakilerin sessiz çığlıklarıyla…

Ama şu bir gerçek ki, o maden göçüklerinin, metan gazlarının, grizu patlamalarının altında kalan babaların ve çocuklarının sesini, mahşere kadar hiç kimse bastıramayacaktır.

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…