Hayatı yakalamak

Geçen ve biten zamanlar, bu zamanlarda yaşanan hayatlar, yaş alıp yaşlanmayanlar zamana tutunuyorlar. Dönüp de geriye dönülemeyen zamanlardadır geçmiş.

Zihnimizde dönen plakta gençlik hep anılarda bir tebessüm, yaşgünleri ise küçük bir çocukken anlamadığın, mumlarını söndürürken mutlu olduğun günler. Bu günler kendi doğumunu kutladığın andır. Gözünü dünyaya açar açmaz büyümeye çalışan, büyürken acı çeken ve bir o kadar da su gibi geçen zamanlardır anılarda kalan.

Gençliğin gidişini önce bedeninde görmeye balarsın, ruhun senden yanadır. Zihnin eskisi gibi berrak değildir. Beğeni ile bakan gözler azalır, gözlerindeki umut temkinli bakışlara dönüşür. Yaşama arzusu ne gençliktedir ne yaşlılıkta, ne de herhangi bir yaşta, ruhun ta derinliklerindedir.

Güzel zamanlarda neşe, umut, zevk bir aradadır. Ah! dersin tutabilsem gelip geçen zamanı ama nafile kendimize koyduğumuz yasaklarla yaşlanırız. Onlara inanıp başkalarını kınamaya başlarız. Kınadıkça kendimizi rahatlamış hissederiz.

Bisiklet tamircisi ve satıcısı bir insan tanıdım. Belden aşağısını o kadar zor kullanıyordu ki. İnsanın içinde hemen yardım etme isteği uyanıyor. Ama o insan hayata o kadar tutunmuş ki, yaptğı işi çok seviyor, eğilip kalkarken zorlansa da yaptığı işten çok mutlu. Birçok sağlıklı insan tembellik ederken o işe yaramanın keyfini sürüyor. Zamanı yaşıyor kendine acımak yerine, acılarını silip geçiyor.

Doğum günlerimiz kısacık bir zaman dilimi, herkesin kendi zamanı, mumların söndürüldüğü dileklerin tutulduğu an. Yenen pasta dilimleri, öpüşüp kutlamalar ve hoşgeldin yeni yaşım. Doğum günlerinde zihnimde beliren anı Babamın kardeşimin sadece ilk yaşgününü kutlamasıdır. Babasını hiç tanıyamayan kardeşimin ilk yaş günü. Yıllar geçti üstünden, geceler geçti uykusuz. Şimdiki zamanda yeni aldığım yaşıma henüz alışamadım. Hep söylenen cümle gibi, kendimi daha genç hissediyorum ben.

Anı yakalayann fotoğraflar mıdır sadece, fotoğraf makineleri midir? Bizim hafızalarımız değil midir önemli anları kazınan.