Hayatta verdiğimizi alırız.

Her şeyinizi verdiniz, çok iyilik yaptınız, sevdiniz. Sonra hakettiğiniz sevgiyi geri alamadınız mı? Üzülmeyin, sorun sizde değildir.

Aslında, yakınımızdaki insanlara nasıl davranıyorsak, onlarda bize öyle davranırlar. Kötülük yaptığımız birinden, iyilik beklemek yanlıştır. Çünkü başkalarına ne veriyorsak onu geri alabiliriz. Yani sunduğumuz bize geri sunulur. Başka bir deyişle “ektiğimizi biçeriz.”Bu nedenle şunu unutmamak lazımdır. Hayat, bakış açımızdan ibarettir. Seçtiklerimiz, seçimlerimizdir. Nasıl istersek öyle yaşarız.

Mutlu değil iseniz, hayata baktığınız pencereyi değiştirin, mutlu olursunuz.

Hayata daima olumsuzluk penceresinden bakan insanlar hep kötüyü görürler. Bunların mutlu olması zordur.

Her bir insandan kötülük bekleyen birinin, başkaları ile dost olması, çevre edinmesi mümkün değildir. Etrafı olmayan insan huzurlu da olamaz.

Beklentileri olumsuz olan ya da olumlu olan insanlar aslında tamamen kendi iç dünyalarını göstermektedirler.

Olumlu bakma, başarılı olmak için şarttır ve bu beceri işidir. Uyumlu olmaktır. Kendisini hep iyiliğe ayarlamış olan, herkesi de kendisi gibi bilir. Bundan zarar görürü tabiî ki, ama her hatanın telafisi vardır. Kötülük olacağını düşünerek bir şey yapmamak, eyleme geçmemek, bize hayatta hep kaybettirir. Bu nedenle gözümüz, bardağın dolu yanında olmalıdır. İç dünyamızdaki olumluluk durumu, hayata, bakış açımızı oluşturur. Atatürk olumsuz düşünseydi, Kurtuluş Savaşına girer miydi? Başarılı olmasa da sonunda yargılanacağını bilmiyor muydu? Tabiî ki biliyordu. Ama kafasında hep olumluyu canlandırmıştı, başarılı da oldu.

Hayata olumluluk penceresinden bakanlar başarılı ve mutlu olurlar.