Hayır Olsun Diyelim

Sabah kahkaha atarak uyanmışım. Birkaç saniye içinde yüzümdeki sırıtmayı fark ettim ve rüyam aklıma geldi.

İlginçti; önce kabus gibi başladı ama son anda coşkulu bir sevinç dalgasına dönüştü. Rüyamı anlattığımda “aslında tamamı kabusmuş” dediler; yüzüme hafif ürpererek bakıyorlardı. Sanırım rüyamın finalinde sevinmemem gerekirmiş. Siz ne düşünürsünüz bilmem ama anlatayım:

Rüyam evimde başlıyor. Pencereden bakıyorum ki o da ne! Sokakta büyük bir kalabalık. Bir erkek bir kadını öldüresiye dövüyor. Çevrede onları izleyenler “hak etmiştir” diyerek adama alkış tutuyor. Az ötede birisi köpeği tekmeliyor, başka biri onu engellemeye çalışırken köpeği tekmeleyenin arkadaşı gelip onu bıçaklıyor. Sokağın başka bir yerinde araba kaza yapmış, içinde insanlar yardım istiyor. Birileri koşup arabanın üstüne çıkıyor ve içindeki insanları kollarından bacaklarından çekiştire çekiştire arabadan çıkarıyor. Fakat arabanın içinde yaralı durumda olanların kırıklarına dikkat edilmediği için kurtarılamıyorlar.

Ben bunları izlerken sokağın ucuna hafriyat kamyonu geliyor. Tam o sırada elinde pazar çantasıyla bir teyze evinden çıkmış gidiyorken kamyon hızla kadına çarpıyor.

Meğer şu an cadde sandığım yer denizmiş; rüya bu ya. Bir feribot tıka basa insan dolu ilerlerken, feribota bağlı motora iki adam inip uzaklaşıyor. Bir anda feribot su alıp batmaya başlıyor ve insanların hepsi denize gömülüyor.

Tüm bu manzaraya daha pek çokları eklenirken televizyonun sesi geliyor. Bir kıtada 9 şiddetinde deprem olmuş, başka bir yerde açlıktan binlerce insan telef olmuş. Her yerde şiddet, acı, bitmeyen kısır döngü.

Donmuş kalmışken bir bakıyorum yukarda uçan daire, gelip salonuma iniyor. İçinden iki tane kırmızı yaratık bana doğru gelip, “artık bu dünyayı istemiyoruz, bir kişilik yerimiz var, gelmek ister misin?” diyorlar. O an nasıl zıplıyorsam sevinçten yaratıklar ürküyor biraz. Ben kollarına giriyorum ve kahkahalar atarak uçan daireye biniyorum.

Tüm bu sahnelerin içinden, dünya dışı canlılarla gittiğime sevinmemi garip bulan arkadaşların bana uzaylı demesi belki de bundan; alışamadım dünyaya.