Hayrına gül fidanı, dilek dilenir

Çocukluğumdan beri Hıdırellez ve onun verdği yaşama sevincini hep sevdim.
Mevsimlerin bayramıdır hıdırellez.
Kışın isli puslu karanlığından sonra toprak yeniden yeşerir herşey tazelenir, umutlarımızda yerinde duracak değil ya onlarda kimi zaman bir gül fidanının dibinde kimi zaman denizin ak köpüklerinin arasında Hızır'ın yeryüzüne inerek okuması için bırakılan dilekleri okuyup küçücük taşlarla yapılmış 3 oda bir salon evler, deste deste paralar evlenememiş kızlarımızın şiirle dillendirdiği sevgiliyi eşi, evi olmayanın evi arabası olmayanın araba resmi çizerek bir umutla gül dalına ve dibine iliştirdiği ümitleridir.

İzmir de pek bir coşkulu geçer hıdırellezler. çoluk çocuk gündüzden akşam yakmak için tahtaları istiflerler. Tefler ziller dümbelekler hazırlanır, akşamın alacası düştüğü anda ateşler yakılır, dümbeleğin sesini duyan fırlar dışarı.

Bir fırsattır bu baharla kaynayan kanları kaynatmak için. Oynayatak mahalle mahalle dolaşılır. Ellerde çiçekler gözler fıldır fıldır etrafı gözleyerek oynar, kışın o akşamın karanlığı gibi üzerimize çöken ağırlığından kurtulur kendini genç hissedenler.
Geç saatlere kadar ateşin üstünden atlar bir şekilde cehennemde ki ateşten geçişin bir provasını yaparlar bence.:))

7 mayıs sabahı dolmalar yapılır patatesler, yumurtalar kaynar, börekler yapılır ne var ne yok sepetlere doldurulur. Hedef fuardır, en yeşiline kilim serilir oyunlar oynanır, şarkılar türküler yaş ayırdedilmeksizin çoluk çocuk yeni gelen bahar günlerine merhaba der.

Akşam olunca yorgun argın eve döner tüm hıdırellez coşkusunu yaşayanlar buruk da olsa veda ederler bir kez daha altı mayısa... Şunun şurasında ne kalmıştır sonrakine 364 gün. Gün dediğin nedir ki sular seller gibi geçer.

E gül ağacı olan var olamayan var benim gül fidanı tamamen duygusal bir yaklaşımdır blog ahalisine. Dilekleriniz için burada ağacığımız.

Ben dileğimi yaptım sanal manal e artık Hızır gül dalına denize bakıyorsa milliyet bloga da bakacaktır.
Gülmeyin efendim. Gülenler için şu fıkrayı anlatayım. Çinlinin biri vefat eden eşinin mezarına pirinç taneleri serpiyormuş. Onu gören ellerinde çiçeklerle yakınlarının mezarına gidenler gülmekten kendini alamamış.
Sormuşlar; neden pirinç serpiyorsunuz sizde bizler gibi çiçek bırakın, ne yapsın eşiniz pirinci diye bilmiş bilmiş sormuşlar. Çinli pirinçleri serpmeğe devam ederken gereken yanıtıda vermiş. "Sizin çiçekleri kalkıp koklarsa yakınlarınız benimde eşim kalkar pirinç tanelerini yer" demiş.

SEVGİ İLE KALIN EFENDİM