Hazan geliyor hazan

İlkyaz, yaz, güz, kış diye sayardık..
 Orada da geçiyor günler
 Günler cadıların torbasında
 Yavaş yavaş kaıa bir dağın arkasına
 Göç ettiler.

Torbalarında yamru yumru
 Anılar, iyilikler kötülükler
 Tümü de bizim eserimiz
 Kendimiz yapmışız
 Kendimiz üretmişiz
 Sonra da diğer insanlara
 Maletmişiz.

Elimiz ayağımız dolanmış birbirine
 Koca yaz geldi geçti
 Ne koyduk torbamıza
 Ne aldık, ne sattık
 Ne ürettik
 Ya dağdakiler.
 Ya bizimkiler…

Orda da geçiyor günler
 “Daha terhise ne kadar var?”
 “Daha  çok var tertip…
 Yak bir sigara daha”
 Belki  bir duman tüter
 Belki köyünden görünür
 Ayşe, kokusunu duyar
 Belki…

Günler geçiyor günler
 Ve  aylar
 İlkyaz, yaz, güz, kış..
 Nice mevsimler geçtiler
 Geçtiler de nerede sepetin
 Nerede, ektiklerin,
 Biçtiklerin… Arkada ne var
 Ne yazık…
 Hepsi de geride kaldılar.

Hazan geliyor hazan
 İlk yağmurları güzün
 Ondan sonra artık hep hüzün
 Ondan sonra artık
 Düşün dur…
 Ben nerede kaybettim
 Aşkı, sevdayı ve hayatı
 Nerede büyüttüm
 Hüznü, acıyı, ve kavgayı
 Yanlış bir şeydi yaşamak
 Ama güzeldi.

Sevdik, ama
 Şimdi hüzün
 Artık bitti tükendi
 Bütün sevdası
 Ömrümüzün.