Hazır olmak

Ve gece gökyüzünde, bazen yüreklerde, kimbilir. Ayrılmaya hazır olup olmadığını nasıl bilir insan. Kendine mi sormalı, hislerine mi güvenmeli yeni başlangıçlar için bilinmez. Orada tahminlerimiz mi devreye girer veya yeniden bir imtihan mı? Bu imtihanın bize kattıkları, bizden aldıkları ne olur acaba.

Gitmek bedenen ayrılmak da olsa, aslında gitmemek ruhendir. Sevdiklerini ruhunda tutabilmek, onların ruhunda tuıtunabilmektir. Sevgiyi çoğaltmak ve heyecanlara yelken açmak belki yürek işidir. Bozguna uğradığımız zaman ürkek ve güvensiz oluyoruz. Kendi hazinemize baktığımızda beynimizde, elimizde, gönlümüzde ve gözlerimizde neler var ki, hazinemizin en kıymetli mücevheri sevgi, beynimizde, elimizde, gönlümüzde ve gözlerimizde bu mücevherin pırıltıları. Bu zaman zaman zedelenir belki, kullanıldıkça çizilir üstünden, belki arada matlaşır ama mücevherdir, arada sadece silinip parlatılıp özen gösterilmeli.

Güzel bir kızın gözlerinde umut ve istek var. Hayata dair, yaşama dair. Heyecanları var arzuları var. Arada sendelese de, yeniden yola devam etmeyi bilen bir yüreği var. Aslında öyle de hassas bir yüreği var ki, ışığı her tarafta, yüzündeki ışıkta başka bir çocuk, bazen afacan, bazen bilgiç, o büyüdükçe ben onu tanıyorum. O, yüreği ile birlikte büyüyor. Onu, beni, seni, diğerlerini oluşturan nelerdir, bunların önemi yok, hepsi, hepimiz ayrı birer renk.

Geçtiğimiz zaman içinde ne olup bittiği elbette önemli, ama olup bitenlerden zevk almak, kendinle uyumlu hale getirmek önemlidir. Güzel olan bizi mutlu edendir. Sevgi bizim sevdiğimiz içimize sindirdiğimizdir, askıya astığımız bie elbise değil. Sevgi yoluna çıkarken, sıçrayan çamurları erkenden silmek lazım, çok zor olmadan, izi kalmadan tekrar cilalayıp yeniden giymek, hayıflanmaktan çok daha önemli olsa gerek.