Sevgiliye mektup

“Sevgilim,

En son ne zaman konuşmuştuk; birkaç hafta… birkaç gün önce…. yoksa az önce mi? Bilmem. Bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa; o da seni çok özlediğim.

Dün, bütün gün evdeydim, bugün de öyle. Ve bugün öyle soğuk ki burası! Şehir mi daha soğuk yoksa sensizlik mi karar veremiyorum. Üşüdüm ilk defa bugün evimde ve ilk kez üşüdüğüme üzülmedim. Çünkü bu kış ilk kez evimdeyken çorap giydim. Hani şu pembeli-beyazlı, yumuşacık çorapları. Şu kara şehirde buluştuğumuzda elimden tutup, bütün sokakları; anılarımdaki bütün sokakları gezdirmiştin ya hani bana… Hani içimi acıtan anılarımın izlerinden gidip hepsini silmiştin. Yeniden, ilk defa görmüş gibi yaşamıştım o kara şehrin sokaklarını, kıyı bucağını seninle. Bir ara “Sana bir şeyler almak istiyorum deyip” mağazanın birine sürüklemiştin ya beni ve renk renk bir sürü şey almıştın da “Başka?” dediğinde, şehrin soğukluğundan mı nedir, hemen oracıktaki çorapların pembesine takılmıştı gözüm; onlardan da almıştın. İşte o çorapları bu kış giyememiştim de, çekmecemde gördükçe elime alıp, “Canımmm” diye okşamıştım; ellerine dokunur gibi. Bugün giydim. Daha elime alırken, ellerin gibi sıcacıktılar.

Canım..

Bi tanem..

Sensizlik böyle işte; sana ait her şey bir başka anlam kazanıyor. Aldığın, söylediğin, dokunduğun her şey; ille de ben. Dalıverdim yine sana, aklımı aldın gittin, yüreğim savruldu, unutuverdim hatırını sormayı. Nasılsın bir tanem? İyi misin? Bu saatte uyumuşsundur biliyorum; o güzel, o adam yüzünü usul usul öpüyorum. Çok yorgundu sesin bugün. Ne yapsam, ne desem de dinlendirsem seni bilemedim. Pamuklara sarıp sarmalamak isterdim seni; yumuşacık pamuklara. İtiraz etme hemen, “Hanım evladı” gibi değil, gölgesine sığındığım yorgun bir adamı, birazcık da olsa gölgemde dinlendirir gibi.

Canım, beni sorarsan, iyiyim işte, sensizlikte ne kadar olursa. Onun dışında bildiğin şeyler; günlük koşuşturmalarım, telaşlarım. Tek derdim sensizlik. "Buluşacağımız günü iple çekiyorum" dememe gerek var mı? O güzel sesinle sabaha uyandığımda bir gün daha eksilecek. Bu kez mektup yazdığımı söylemeyeceğim sana, sürpriz olsun olur mu? Kim bilir belki mektubumdan önce yanında olurum. Öyle bile olsa mektubumu cevaplayacaksın değil mi? Nasıl da güzeldir o sen kokan mektupların. Her okuduğumda başka bir anlam, ille de sevginin başka bir rengini bulduğum o mektupların… Seni seviyorum.

Sevgiler sana kucak dolusu, en kısa sürede görüşmek dileğiyle.

Ben”