Hem Biricik Hem de Herkes Gibi

Merhaba Sevgili Okur,

 

İnsanoğlu doğuştan sahip olduğu belirli bir genetik donanımla dünyaya gelir. Sonrasında edindiği yaşantılarla birlikte ‘kendisi’ olmaya başlar. Yaşanılan travmalar, anne-babanın yetiştirme tarzı, iyi-kötü tüm anılar kişinin kendisi olmasına katkı sağlar. Bu genetik donanım ve yaşantıların toplamı aynı zamanda bireyi biricik kılan şeylerdir. 

 

Kişinin biricik olması zekanın, ilgi ve yeteneklerin, öğrenme hızının farklı olması anlamına da gelir. Bu sebeplerle her bireyin eğitim-öğretim sürecinden eşit öğretilerle çıkması mümkün olmaz. Örneğin yine aynı sebeplerle her bireyden eşit şekilde sessiz, sakin, ağırbaşlı olmasını bekleyemeyeceğimiz gibi dışadönük, lider özellikleri barındırmasını da bekleyemeyiz. Bu farklılıklar her yaştan birey için geçerlidir. Çocuklarınıza ya da kendiniz ile kardeşlerinize baktığınızda benzer genetik donanıma ve yetiştirme tarzına sahip olunsa da kişilik yapısı itibariyle pek çok farklılık olduğunu gözlemlemişsinizdir.

 

Bu gün bu yazıyı yazma amacım farklılıklara tahammülümüzün giderek azalması. Bizden farklı görünen, düşünen, giyinen, öğrenen ya da öğrenemeyen insanları yetişkinler olarak kabullenmekte zorlanıyoruz çoğu zaman. Bizlerin yetiştirdiği çocuklarda sosyal hayata atıldıklarında evdeki bu tahammülsüzlüğü kendi sosyal hayatlarına yansıtabiliyorlar. Bu döngü ise bu şekilde artarak devam ediyor ne yazık ki. 

 

Farklılıkların bir zenginlik olduğu önce biz yetişkinler tarafından kabul edilmeli, çocuklara da bu düşünce küçük yaşlardan itibaren aşılanmaya çalışılmalıdır. Farklı din, dil ve ırka mensup ya da yetersizliği olan bireylerin farklılıklarıyla toplumumuzda olmasının oldukça doğal olduğu anlatılmalı,  bu bireylerle empati kurulabilmesi gibi konularda çocuklara destek olunmalıdır. Bu bilinci çocuklarımıza vermediğimizde öncelikle okullarında arkadaşlarına sonrasında da sosyal hayatlarında çevresindeki insanlara tahammülü olmayan, kırıcı ve öfkeli bireyler yetiştiririz. 

 

Not: Yazımı okuyan sevgili ebeveynler, öncelikle kendi çocuğunuzun farklılıklarını kabul etmekle işe başlayabilirsiniz...

 

Sevgiyle kalın...