Her aydınlık bir karanlık taşır sırtında

Hayat dediğin ne ki!..

Bir uçurtmanın gökte kaldığı süre

Bir arının, bir çiçeği okşadığı kadar ki zaman

Bir gülmek, bir ağlamak kardeşliğinde

Dört mevsimlik bir hava

Ki en ılıman iklimlerde solunan...

*

İlk açıldığında gözler dünyaya

Her şey mavi, her şey masmavi görünür göze

Kararmaz hiç gün, bitmez de

Uzayıp giden rayların, asfaltların üzerinde

Hele bir de yıldızlar bakıyorsa gökten size

Oh, her şey ne güzel bu koca boşluğun içinde!..

*

Batmayan bir güneş, umutlarda sıcak ve parlaktır ya hep

Bu yüzden, geceler aydınlık sanılır meleklerin gözlerinden bakınca

Karıştırılır güneşle, ay ışığı karanlığın en zifiri anında

Sanki hayat her an sabah, sanki hayat sadece ışıktan ibaret ...

*

Ne gül solar, ne bülbül susar hayali uzun süren sevinçlerde

Böyle anlatılır çocuğa hayat, iskemlenin üzerinde...

Çocuk da sanır ki, hiç gölge düşmez ayak ucuna

Ne kadar yaşarsan yaşa hep kralsın

Ve dünya hep rengarenk

Ve gök hep mavi ışığın parladığı zamanlarda!..

*

Oysa her aydınlık, bir karanlık taşır sırtında

Her iyiliğin, bir kötülük taşıdığı gibi ruhunda

Ama henüz öğrenmemiştir çocuk bunu

Bilse ki, büyük bir aldatmacadır dünyanın çarkında dönenler

Doğumdan ölüme dek süren sınavlar içinde

Verilen onlarca kaçamak cevaplarla sınanır kişi

Kurtarır mı insanı bir doğru, bir yanlışı götürünce

İnişe geçen bir hayatın son sayfasında!...

*

Rukiye Çelik/ANKARA

5 Nisan 2016