Her şeyin özlemindeyim

Biçare her şeyi özledim. Özlemlerimle ayaktayım.

Düş kırıklıklarım olsa da, yüzüm asık olsa da, sevdiklerimi düşünmek beni mutlu ediyor.

Onların özlem koynunda olmak, sıcaklıklarını hissettiriyor bana en derinden. Buğulu gözlerle bakınıyorum etrafıma. Yalnızlık ne men menet bir çöl. Ne iğnelerini batıran bir terzi. Aç da olsam onlarla doymak isterdim. Annemin koynunda uyumak, babamın nasihatli sözlerine inadına oflamak isterdim, kardeşlerimin kavgalarına gülmek isterdim uzaktan. Ama onları bir seyirci gibi uzaklardan hem de çok ama çok uzaklardan seyrediyordum. Hissetmenin özünü tadıyorum, hissetmenin kokusunu alıyorum. O koku anneciğimin, babacığımın, biricik kardeşlerimin. Onlar benim her şeyim. Zorla içtiğim su, yemeye çalıştığım yemekler, bana komik gelen gelenek ve görenekler. Her şeyi sanki yeni baştan öğreniyorum. Yeni bir pencereden bakıyorum şu koca dünyaya. Kızgın kuma bir daire çizdim içine ailemi koydum. Dışına da kendimi koydum. Zalim kader. Beni nerelere sürükledin. Ne kadar acımasızsın. Belki de hayırlısı buydu kızmıyorum sana.

Hapishanedeyim de demir parmaklıklarının ardından gökyüzüne bakmaya çalışıyormuşum gibi. Olanlara anlam vermeye çalışıyormuşum gibi. Bir Hızır yetişse de beni bu halden kurtarsa. İçime huzur tohumu saçan melekleri de yanında getirse. Ben de bir melek oluversem. Aileme uzaktan da olsa merhaba diyebilsem. Çok mu bu dileğim. Çok mu şey istiyorum.

Geçmiş zamanda gülünecek yerde gülseydim, kahkahalar atılacak yerde kahkahalar atsaydım. Annemin komşuya gideceği sırada zorla bana sen de gel demesine hayır demeseydim gitseydim vakit geçirseydim. Aynı dili konuşmasak da. Babamın hoşlanmadığı halleri, davranışları yapmasaydım. Kavgaya girişmeseydim onunla. Arkadaş gibi olmayı deneseydim. Zaman güller gibi açardı o zaman. Yağmurlar hafiften yağardı. Sonradan dinerdi. Rüzgâr şiddetli esmezdi. Saçlarımızı okşar oradan uzaklaşıverirdi. Güneş çok yakmazdı o zaman. Geceler daha hareketli olurdu yıldızlar dans ederdi. Halay çekerdi. Karadenizli olduklarını belli ederlerdi. Gece, gece değil gündüz olurdu baharın gelişi menekşelerin bahçelerde kol kola gezmesi söz olurdu.

Her şeyin değerini şimdi anladım. Özlem zamana yenik düşmekmiş. Özlem içimizde bir sihirbazın kutusundan çıkacak olan beklenmedik bir töreymiş.