Herkese Bahar gelmeyebilir, ama Bahar geldi !...

Kocaman 1 Mayıs, kocaman insanların yanı sıra küçük insancıklarla da büyük kucaklaşmayla kutlandı. Bizim için 1 Mayıs kutlamaları önce Dikili'de başladı ... Kızım, oğlum ve eşim, elbette yoldaşlarla toplandık Dikili meydanında ve konuşmalar, halaylar. Belki de ilk kez (diyemeyeceğim) öğrendiğim kadarıyla bu kadar kalabalıkla etkinlik yapılmış Dikili'de, 1 Mayıs için. Yani uyanış burayı da sarmış. Sonra İzmir Konak Güngören meydanına otobüslerle gittik. İşte o zaman Ankara'da yaşamadığım bir şey yaşadım: Beşiktaş taraftarlarıyla Göztepe taraftarları ellerinde pankartlar, dövizler ve dillerinde yarı futbol yarı devrim sloganları atıyorlardı. Deniz Mahir Ulaş’la Beşiktaş şampiyon olurken, Feyyaz Metin Ali'yle kurtuluşa kadar savaş sürdüreceklerini haykırıyorlardı. Çok da güzel oldu sevindim. Ve adlarına Beşiktaş kadar , Göztepe kadar halkın takımı olduklarını formalarına, dövizlerine işlemişlerdi. Deniz kokusu devrim kokusuna karışmıştı bu eylemde, hiç yorulmadık hiç kanıksamadık bu olanları.  

Kanıksanacak olgular yok muydu? Her yaşananda paylaşılanda olduğu gibi burada da o tür şeyler olabilirdi ve oldu da; Kitle akıyor alana ve bazı yapılar kenarda konuşlanmış bekliyorlar, partisinin flamaları ve şapkaları pankartıyla. Uzaktan bakınca aslında normal gibi… Ama tam yanlarına gelince iş değişiyor, bir terslik söz konusu hemen anlıyorsun ya da hemen anlatıyorlar hareketleriyle. Set kurmuşlar ve diğer 1 Mayıs yoldaşlarını hiç kucaklamaya niyetleri yok aksine yaklaşmayın diye sesleniyorlar görevli kıldıkları, yaklaşanları da uzaklaştırmak adına itiyorlar. Oğlumla yaklaşmak istedim olmadı kızımla yaklaşayım belki erkek egemenlere karşıdırlar diye ııhhıııhh yine iteliyorlar… Yani bizden olma ihtimalin yok senin hem de hiç yok demek istiyorlar. Acaba neyimiz eksiktir ki? Emeğimin dışında kazancım yok ve emek dayanışmasına da gelmişim. Belki demokratlığım devrimciliğim sorgulanacak ama o da görüşüm alınırsa anlaşılır… Yani ben anlamadım ve bir çokları gibi dışlandık, ötekileştirildik. Tek önümüzde duran 5 gün sonra Deniz'in, Hüseyin'in ve Yusuf’un idamları gündemimizde gözümüzde düştük yola ve haykırmaya devam ettik: Yaşasın 1 Mayıs.