Herkesin 1 Mayısı kendine

Uykunun en derin yerinde,
Her yüreğin bir başka âleminde farklı çarptığı;
İlgili ilgisiz, güzel çirkin rüyaların tam ortasında
Hayatın her bölümünden yelken açma hayali kurulduğu bir saatte,
3:27 sularında an acımasız ama tanıdık bir yerden vurulduk.
71 yılı mayısında da 2003 Mayısında da aynı faylarımızla vurulmuştuk.
Aynı güzergâh ve benzer şiddete sallanmıştık.
6.4 rakamı 84 minik yavrumuzun kanına mührünü vurmuş,
176 yüreğin bu dünya ferini söndürmüştü.
Ateş düştüğü yeri yakmış belki ama ısısı top yekûn bir milleti acıya boğmuştu.
O gün 1 Mayıs’tı.

6.cı yılını anacağımız Bingöl depremiyle 1 Mayıslar,
İşçi bayramı,
Emekçi bayramı
Veya taksim katliamının yıldönümü olarak değil, 176 insanımızın ruhlarına fatihalar okuyup, mevlitlerle taçlandıracağımız tarihtir.
Bingöl için 1 Mayıs’ın anlamı bu.
Herkesin 1 Mayısı kendine….

Türkiye’nin çeşitli yerlerinde farklı 1 Mayıs sendromları dillendirilirken,
Taksim meydanının sendika kutlamalarına açılıp açılmaması en öne çıkanıdır.
Sendika ağalarının taksim ısrarı,
İstanbul yönetiminin ise gösteri alanın bir başka adres olması gerekçesiyle reddetmesi gerilimin, taşkınlığın, çirkin görüntülerin ve arbedelerin habercisidir.
Huzur ve güvenin tesisi, demokratik şölenlerin kanla, kaosla sonuçlanıyor olma ihtimali bile 1 Mayıs’ı bayram olmaktan çıkarmıştır.
1 Mayıs’ın tatil edilerek bayramla taçlandırılması önemli ve anlamlı bir adımdı.
Yıllarca polemikleşen haklı bir talepti bu.
Ancak tatil günündeki bayramın kutlama alanındaki belirsizlik bu güzelliği gölgeleyecek gibi.
Zira perşembenin gelişi çarşambadan görülmüştür.
Göstericilerin sopaları ve taşları,
Güvenlik personelinin de biber gazı hazırlıkları tamam gibi.
Reis-i Cumhur’un son dakika müdahalesi meyve yeşertirse eğer bu keşmekeşlik bir son bulur.
E herkesin 1 Mayısı kendine.

Öğrenciler, Memurlar 1 Mayıstan bir günlük bir tatil payı aldılar.
Onları için ise 1 Mayıs’ı anlamlı kılan tatil olması.
3 gün dinlenerek geçirmenin sevincini 1 mayıs bayramıyla yaşayacaklar.
Hasılı her kesim 1 Mayıs’tan pay çıkarır.

Tekrar bizim 1 Mayısa dönecek olursak eğer;
6.4 şiddetinin verdiği tahribattan kim ne kadar ders çıkardı onu şimdiden kestirmek güç,
“1 Mayıs Depreminde Devlet çöktü” anlamında kullanılan kamu binalarının deprem kriterlerinden yoksun olması devlet adına büyük yıkım olmuştu.
Bu yıkımdan ders alan kamu, olası depremde zaten yaralı olan yapısını ne kadar güçlendirdi o önemli.
Depremden ne kadar ders alıp, tedbir geliştirdiği önemli.
Şüphesiz deprem gibi doğa olaylarının önlenmesi imkânsızdır.
Ancak afet zararlarının azaltılmasında en önemli husus, insanımızda afet kültürü ve afetle mücadele bilincinin eriştiği düzeye bağlıdır.
Bu anlamda sadece devletin hazırlıklı olması yetmeyecektir.
Vatandaşımız da konutunu yaparken;
Yapının kaliteli, sağlam ve yeteri kadar deprem güvenliğine sahip olması önemlidir.
Ev alırken konfor ve şatafat birinci kriter olarak öne çıkacaksa eğer, deprem kültürü ve hatta depremle yaşamanın şartlarını aramaktan yoksunuz demektir.
Deprem öldürmez, yapı öldürür” gerçeğiyle şatafat kriteri üçüncü dördüncü sırada olmalıdır.
Birinci sıradaki kıstas, binanın depreme karşı gerekli tedbirlerin alıp almadığına bakılmalıdır.
Mesela zemin etütleri, zemin raporları bakılması gereken öncelikli görevlerdir.
Bu görev canına, malına karşı yerine getirilmelidir.

Depremler doğal bir olaydır, önüne de geçilemez.
Ancak doğal olaydır diye doğasına, akışına bırakmak sadece acizlerin işidir.
Tüm tedbirlerin alınarak olası riskleri en küçük seviyede tutabilme şansını değerlendirmek gerek.
Nitekim uzak doğu ülkelerinin bunu başardığını görüyoruz.
1.ci derecede deprem kuşağındayız ve hayatımızı bu kuşağa göre tesis edebilirsek, korkularımızı da yenmiş olacağız.

1 Mayıs Bingöl depreminde, Kanından canından canlarını kendi elleriyle gömen acılı ailelerin acılarını paylaşıyoruz.
Kaybettiklerimize Allah’tan rahmet diliyorum.

Saygılarımla..
Servet BEKİ

www.Servetbeki.com