Herkesin bir şarkısı vardır

“Bir gönlüm vardı sevdiğime yanan.
Bir de sevgim vardı beni yakan.
Bir gururum, bir duruşum vardı.
Sevgilime mi yansam, sevdiğime mi.”

Buna benzer yazılar yazdınız değil mi gençliğinizde, heyecanladığınızda. Aşık olmadığım bir anda dudaklarımdan dökülen bu dizeleri besteleyerek şarkı yaptım. Ne kadar da güzel bir şarkı diyorum, kendi kendime. Bir tek kendi şarkımı değil bütün şarkıları da seviyorum, diyorum. Ah o şarkılar. Tıpkı alınan bir nefesin nasıl verildiği ve neye verildiği gibi. Şarkılar, insanın hayatı gibidir. Önce nefes aldırır sonra tutturur. Sonrasında sizi başa döndürerek tekrar nefes aldırır. Bunu beceremeyen ise ya şarkıyı kapatır, dinlemez. Ya da nefes almadan ağlar.

Bir şarkı bestelediniz. Düşünmeyin, beğenilir mi diye! Bırakın dinlemesinler. Ama siz söylemeye devam edin. Sizin şarkınız en güzelidir. Korkmadan besteleyin ve söyleyin. Size ait olan bir şey kötü olabilir mi? Şarkılar söyleyen biri sizce kötü bir insan mıdır?

Herkesin bir şarkısı, bir sözü, bir emeği, bir duruşu var. Belki biz duyamadık ama, o şarkılar söylenmese de, bilinen, tınısı kulaklarda olan şarkılar. Medyaya yansımamış ama, “varolan şarkıları” var insanların. Hiç kimseye duyurmadığı ama bir söylese herkesin koro olacağı şarkılar.

Andy Warhol’un bir sözü var: 1960'lı yıllarda söylemiş olduğu. “Gelecekte, herkes bir gün meşhur olacak. Ama 15 sn.” Siz de meşhur olabilirsiniz. Ama süre kısaldı. Şimdi 3 sn.

Sizi siz yapan şarkılarınızdan asla vazgeçmeyin! Onlar, sizi meşhur edemese de, size anlamlı kılacak bir yaşam bırakacaktır.