Hiç aşık oldunuz mu?

Sahi siz hiç aşık oldunuz mu?

Ortaokul yıllarımdı.

Orta ikide annem rahatsız olduğu için sınıfta kalmıştım.

Ve orta ikiye tekrar devam etmiştim.

O bana ders olmuş bir daha hayatım boyunca kalmamıştım.

Orta İkiye tekrar başlamak için, İlk sınıfa girdiğimde heyecandan kalbim çıkacaktı.

Tatlı bir kız direkt bana bakıyordu.

Gülümsedi.

Benim heyecandan nutkum tutuldu.

Sanki hiç kızla karşılaşmamıştım.

Halbuki mahallede bile kızlar benimle konuşmak isterdi

Ben gayet sakin bir şekilde onlarla buluşur, dolaşırdım.

Fakat bu bambaşkaydı.

Sonra bakışmalar devam etti.

Fakat ben bir türlü kızla konuşmaya cesaret edemiyordum.

Adı Hülya idi. Tatlı saçları hoş bakışları beni çok etkilemişti.

Geceleri rüyalarımı süslüyordu.Uyanmak istemiyordum.

Uyandığımda ise bir an önce okul saati yaklaşsa da okula gitsem diyordum.

Okula gitmek için sabırsızlanacağım hiç aklıma gelmezdi.)

Sınıfta 3-4 kız benimle olmak için uğraşırken, ben ona odaklanmıştım.

Fakat bir türlü açılamıyordum.

Ne zaman yanımdan geçse Kalbim daha çok çarpıyordu.

Daha konuşmadan aşık olmuştum.

Çok tatlı bir duyguydu.

Okulda maç yapardık, toz toprak içinde.

Hülya ise 2-3 kız arkadaşıyla yakınıma oturur, o tozları yutar, beni izlerdi.

Bir gün yanında 2 erkekle dolaşırken gördüm, kızdım.

Konuşuyorlardı. Takip ettim.

Halbuki daha konuşamadığım kızı kıskanmıştım şimdiden.

Sonra ders zili çalmaya yakın, Hülya birden yanıma yaklaştı. Olayı sezinlemişti.

Yanıma gelerek, ''şey yanımdakiler halamın oğullarıydı. Beni yanlış anlamayın sakın'' dedi.

Ben ise ''şey hık gık tabi canım ya'' diye abuk sabuk cevap vermiştim.

Ve o yıl öylece bitti. Hülya benden ümidi kesmişti.

Dışarıda gördüğümde: Aman Allah'ım bu ne güzellik dedim.

Neler kaçırmışım?

Ev'e koştum. Aynanın karşısına geçtim.

Kendimi hesaba çekmiştim.

Aynaya bakarak; Ya oğlum manyak mısın sen? dedim kendi kendime.

Karşındaki bir bayandı, çok tatlıydı. Nasıl kaçırırsın?

O'da İnsan sende... Bu hem sana hemde karşındaki bayana zarar verdi dedim.

Ondan sonra kendimi toparladım. Bu bana ders olmuştu.

Kendimi geliştirmeye, sakin olmaya, ve çok rahat kızlarla konuşmaya başlamış, hatta onlara güven veren bir erkek
olarak örnek teşkil etmiştim.

Sonra gökyüzüne baktım.

Ah kadınlar sizler olmasanız bu dünyanın tadı olur mu? dedim.

Heyecanı yenmenin hayatta en güzel şey olduğunu keşfetmiştim.

Ama sevmekten ziyade, aşık olmanın daha güzel olduğunu anlamıştım. Sahi siz aşık oldunuz mu? Aşkta, sevmekte
zaman ve yaş yoktur. Her an her zaman aşık olabilir veya sevebilirsiniz.

Önemli olan kendini geliştirmek ve aşkı doyasıya yaşamaktır.

(Bu yazım heyecanını yenemeyen arkadaşlara örnek olur umarım)

Gerçekten heyecan hem sana hemde karşındakine zarar veriyor ve umutların solduğunu görüyorsun.

Yukarıdaki bu yaşanmış olay gibi.....

Ahmet İdiz.....