Hızır size uğradı mı??

Hep İzmir geliyor aklıma nedense hıdrellez deyince.

Hepimizi bir heyecan alırdı odunlar istiflenir, eski araba lastikleri bir kenarda bekletilir evin büyükleri bile o gün evde durmaz dışarı çıkarlar...

Kocaman bir ateş yakılır eciği cücüğü bu ateşten atlar, sanırım bu cehennemde ateşten yanmamak için ilk prova...

Dümbelekler ziller, hatta zurnada katılır bu coşkuya çoğunda.

Genç kızlar, genç delikanlılar müzik eşliğinde ellerde kuruyemişler gözlerde hani benim yavuklum, hani benim sevdiceğim bakışları ve de sevinci..

Anneler bir göz kızlarında, "Amanın nereye kayboldu bu kız, babası görmesin kırar kemiğini, " düşüncesi ile gözler radar gibi etrafı kolaçan etmede…

Oyunlar eşliğinde dolaşılır, herkes tüm marifetlerini döker ortaya etkinlik yapmayanlar merakla izlerler..

Gezenler ise seyreden birkaç kişi görünce, bakın biz nasıl eğleniyoruz dercesine daha bir coşku ile kıvırır, şarkılara ve alkışa eşlik ederler..

Dilekler dilenir gül ağacının altına konur, bir umut işte, geçmiş yıllarda kağıttan paralar yapmıştık hatta Hızır a.s. mektup bile yazmış, okuması için görülebilecek bir yere bırakmış idim...

Oyundan çalgıdan çengiden yorulanlar sabah erkenden uyanır İzmir'de sırada sahile inip dilekleri denize atmanın zamanıdır suya atarsan daha çabuk gerçekleşirmiş, ben atmadım ama şimdi sahil doludur kesin..

Ardından piknik sepetini kapan fuara, piknik alanlarına koşa koşa giderler...

Bir sebep sanırım bu da hayatımıza renk katan anlardan.

Ben seviyorum, sevenlere selam olsun..

Sevmeyenlere... Bilmem artık sevgi ile kalın..