Hüzün ekimi

Bir ekimin çıkmazında içime ektiğin sevişmelerin… Topladım tek tek gözyaşlarımla suladıklarımı, bu sene mahsul bol ürün vermedi… Bu kışı çıkarmaz bahara varmaz, yüreğimdeki çoluk çocuk aç kalır anladın mı… aç… Bu ayın sonuna vardırmaz sulaklaşan topağımda çürüttüklerin, defolup gittin ya çoraklaştı nefesim…

Senden geriye kalanlar gerisin geriye gelir mi… Dönmek basitliktir oysa derdin… Kapıyı çarpıp gittiysen aynı sertlikte kararlığını sergileyeceksin… Basitleşme olur mu… Gittiğin halinde kal bedenimde, böylesi daha şık olacak buna emin ol…

Ayrılığın aldatmayla bütünleştiği günlerde bırak beni… Akreple yelkovanı asılı bırak yabancı tenlerde… Dilediğin kadar seviş, çal çırp her yürekten, sende kalacak olan var mı… Tükettiğin kendin değil misin… Geviş getiren bir canavardan farkın var mı söyle… Senin gibiler rezil etti en temiz aşkları… Sana olan nefretim bitmez bundan böyle “ahlarım” dinmez…

Belki bu oda şimdi yarım, bu yatak bayağı hallerde, korkusu halâ ve kokusu halâ… senden kalan yastığımın hissettikleri… Gariplikler zincirinde bileklerim, gerildikçe gururum, sızıntılar artıyor, kan tükürüyor ciğerim… Ama senleşmem ben ne olursa olsun, düşmem gezindiğin yerlerde, alçaklığı seçmem…

Kısaca sana söyleyeceklerim “git kendini çok sevdirmeden”...(*) hem de çek git…

Kız: Yol yol olmuş, uzamış gitmiş buğulanmış gözlerindeki son umutlu yolculuklarına, uzadıkça yitirilmiş hayallerine baktı... büyümek fena bir şeymiş dedi… büyüttün beni küçük adam!

Erkek: Küçüldükçe görünmez oldu, ufaldıkça ufandı yoklaştı…Cevap veremedi, cevap hakkını kullanacağı son yolculuğuna gitti… Cehennemin dibine!

Not: İstek üzerine arkadaşımın düşsel öfkesini kaleme aldım. Bu cümlelerimle umarım yüreğindeki kapalı göl bir damlada olsa akacak suyolu bulur ve ferahlar…

Arkadaşıma notum:
Hüzün-ekimi bu, elbette ki bu ayda bitecek… ve unutma ki gelecek olanlar var… tükenmek bilmeyen ah şu umut, alabildiğine mavi sonra... sonra aşk! işte içimizde bitmemesi gereken tek olgu, olgunlaştıkça tattırdığı meyvesinin lezzetine doyum olmayan, daha ne lezzetler var bu dünyada, kıymet bilmeyene salık vereceksin, idam fermanını yayınlayıp sonra ömür boyu müebbete çevireceksin, kahrolmuştur çoktan nasılsa… dövünsün dursun şerefini yitiren O! Şeref bu dünyadaki her şey demektir, aldatmaksa en büyük şerefsizliktir!!!

(*) Tuna Kiremitçi- Kitap ismi
Resim: Nuri Bilge Ceylan'nın "Üç Maymun" filminden alıntı