Hüzün Kokan Akdeniz Akşamlarında

   Nedir bu duygular akışında, kendini aramak?  Delicesine duygularla Akdeniz sahillerinde dalgaları seyrederken kendinden geçmek?  Bu, Finike’de sakin ve sessizliğin sesini dinlemek mi, ya da kıvrım kıvrım Demre yolunda giderken hülyalara dalmak mı? Yoksa Alanya Kalesi’nden bağıra bağıra içindeki hüzünden sıyrılmak için çırpınmak mı? Yok, yok tüm bunlar da değil… Bu kadar basit olamaz, olmamalı yaşanılanlar…

    Antalya’nın o eşsiz, paha biçilmez dört mevsiminin ayrı bir hazzı olduğu için mi?  Bilemiyorum.  Belki de hüznün mevsimi sonbaharı yaşadığımız içindir şu an içimizde yaşattıklarımız.

    Akdeniz akşamlarında, parlayan yıldızın altında hüzünle kendinden geçmek mi? Yoksa günlük hayatın içinde yaşadıklarımızın ardından gelen anıların yeniden canlanması mı? Ya da adını dahi koyamadığımız veya koymaktan korktuğumuz duyguların bir dokunuşla domino taşları gibi ardı sıra yıkılışının seyrinin verdiği bir an mıdır yaşanılan? Hüzünlü duygularla, dokunaklı gözlerle,  akan damlalarla Akdeniz akşamlarında özlemek midir, ardı sıra hüzün yolculuğuna çıkaran. Yoksa ekonominin verdiği dalgalı kur gibi, içten içe dalgalı duyguların, Akdeniz sahillerine vurması gibi hüzün dalgasına bırakan.

  Kimi zaman bir merhabayla başlayan dostlukların arasına sıkışan hüzünlü duyguların çarpışması mı bizi bizden eden? İşte sen, işte ben, işte biz… Bizden bize yolculuk eden hüzün…

   Antalya tramvayında, anlamlı anlamsız çevreye bakınırken bir an; yokluğunu hissettiklerimizle, varlığını hissetmek istemediklerimiz arasında bir garip hüzün yolculuğa kapılıveriyoruz bazen. Sonra da geriye dönüp baktığımızda,  özlediklerimiz ön plana çıkıveriyor ve Akdeniz akşamlarında o zaman diyoruz ki; özlemek sevmekse, içten içe kendimize yolculuk etmekse,  ediyoruz sevdiklerimize doğru. Belki de özlüyorum seni demekti, hüznün bilinçaltından bize verdiği mesaj.

   “Özlemek Sevmekse Özlüyorum Seni” şiirimden bir bölümü sizlerle paylaşırken diyorum ki; yüzünüzden tebessüm yüreğinizden sevgi eksilmesin.

“Seni sevmek, tutsaklıksa
Tutsağım kalbimle sana
Seni sevmek, şiirlere yazmaksa
Yazıyorum, şiirlerimde seni
Yokluğun, ölüm geliyorsa
Varlığın, yaşamdır bana…”