hüzün onda da hükmünü sürmeye başlamış

Hatice ablaya uğradım bu akşam. Hani kendi yetmişlik, gönlü genç kız bir dostum var ya benim, ondaydım. Kısacık bir uğrama olacaktı benimki, yine yemeğe alıkoydu sağolsun. Yanındaki Türkmenistanlı kızlara çalışma izni başvurusu yapmıştım, üçüncüsünün de bugün onaylandı çok şükür, onun internet çıktsını alıp gittim.

Her zamanki neşeli, cıvıl cıvıl kadın bu akşam dalgın ve durgundu. Onu hiç böyle görmemiştim.

Kocası yaklaşık beş yıldır hasta, önce beyin kanaması geçirdi, sağ tarafı felç oldu, tedaviyle biraz düzeldi, yürür, konuşur, kendi kendine yemek yer hale geldi. Yardımcılar sayesinde çok da iyi bakıldığından uzun süredir sağlıklıydı. Geçen ay birden fenalaştı, komaya girdi, meğer sara krizi geçirmiş.Bu tip hastalarda olurmuş bazen. O günden beri yarı uyanık zihni iyice bulanıklaştı, ne konuşuyor ne yemek yiyebiliyor. Durmadan uyumak istiyor. Eskiden konuşabildiği bir kaç cümleyi şimdi ağzından kerpetenle bile çıkarmak zor. Bazen iyice kopuyor dünyadan, sesleniyorsun duymuyor, on on beş dakika sonra birden dönüyor ve "ne var?" diye bağırıyor.

Hatice abla, gözünün önünde eriyen, adım adım ölüme giden kocasıyla, içinde bir hesaplaşma halinde. Her ne kadar çok uzun yıllar önce kopardıysa da manevi bağlarını, yaşanmışlıklar hatırlanıyor bir bir. İki oğlunun, bir ölmüş kızının babası, ne olursa olsun bir zamanlar güzellikler de yaşadığı adam. Nasıl sağlıklı bir insanken bu kadar zavallı duruma düştüğünü sorguluyor.

Konuşmaya, gülmeye, espri yapmaya çalışıyordu ama, beceremiyordu saklamayı hüznünü. Sorunca döküldü, anlattı bir bir, neredeyse ağlayacaktı. Kaya gibi duran, kuyruğu hep dik tutan, moralini hiç bir şeyin bozmasına izin vermeyen bu kadın şimdi hayatın sonunu sorguluyor ve yıllar sonra ilk kez gözyaşı döktüğünü söylüyor.

Bu arada da o kadar çok işle meşgul ki, sorumlulukları ağır basan ve evin tüm yükü omuzlarında olan biri olduğu için ve de hayata tutunmak istediği için günlük hayatını aksatmadan sürdürüyor. Üç yıl önce kırdığı bacağıyla da derdi bitmedi daha, ona rağmen arabasını bile kullanmaktan çekinmiyor.

Hayat devam ediyor yani.

Bir projemiz vardı onunla; hayatını kitaplaştıracaktık, ilginç bir hayatı var çünkü, Osmanlı binbaşısı dedeyle başlıyor, göçler, konaklar, büyük aileler, zenginlikler, dünyanın çeşitli ülkelerinde yaşamlar, gariban çevreler, elit çevreler, ne ararsan var şeklinde devam ediyor.

Gani beyin durumu kritik sayılır, erteledik şimdilik.