Hüzün

Neden sevmiyorlar, anlamıyorum şu hüznü.
Oysa o değil mi ki bizi hiç yalnız bırakmayan...
Seven, sevilen gidiyor da...
Bir tek o, hiç gitmiyor ne güzel..
Neden hala sevmiyorlar...
Bu kadar sadıkken üstelik!
Neden kızıyorlar hiç anlamıyorum.
Her şeyimizle kucaklamamız gereken, biri varsa bence bu hüzün olmalı.
Güneş açınca penceremize, yüzümüz gülerken bile kalbimizi saran oysa;
Kahkahalarımızın hakkını verirken
Bizi alkışlıyorsa tebrikle hemen yanı başımızda
Yine de karanlıktaki en büyük sırdaşımız o oluyorsa
Bence “sevilmek” hüznün hakkı olmalı…