Huzur

Bilemedim, cehennemimin duvarlarını ne kadar da kalın ördürmüşüm,

Üstelik proje sahibi ben, mimar ben, tutsak ben,

Yazık oldu tüm emeğe,

Tesadüfen gördüm duvar arasından sızan ışığı,

Unutmuşum geçen yıllarda, pauslamışım hayatı,

Korkuttu, ürküttü beni bu eskilerden gelen bu tanıdıklık, ,

Gittim geldim, gittim geldim hücremde,

Karar verdim ne kaybedecektim zaten zifiri karanlıktayım dedim,

Ellerimle aralamaya çalıştım o kayadan yapılmış duvarları,

Parmaklarım yüreğimden parçalanıp geldi bu kaçış çırpıntılarında,

Şimdi bakıyorum gün ışığına korkmadan,

Sonunda öğrendim gözlerimi kırpmadan bakabilmeyi bu yeni dünyaya,

Yeni evet yeni hemde yepyeniydi bu dünya,

Şimdilik sadece şaşkın ve meraklı gözlerle bakıyorum, bakıyorum, amaçsızca......