İçimde devinen sözcükler

Artık bir yerden başlamak lazım tekrar yazmaya. Bırakalı çok uzun zaman oldu. En son geçen sene bu zamanlar yazmıştım sanırım eline yüzüne bakılır bir yazı.. Sonrasında sınavlar, telaşlar derken bir de baktım ki en aşina olduğum şeye birden yabancılaşmışım. Huzursuz oldum, kendime kızdım. Tabii biraz da yadırgadım. Aslında hiçbir zaman öyle ahım şahım bir yazı döktürmek de değil amacım, sadece kendimi mutlu etmek, içimde devinen sözcüklerimi paylaşmak istiyorum o kadar.

Paylaşmak demişken... İlk yazımda şöyle bir içimi dökyürum ben ama umarım sıkılmıyorsunuzdur... Çünkü bunu anlatmaya ihtiyacım var. Biraz da cesarete belki, okuyorsanız eğer teşviğinize. Tutunmanın güzel yönlerinden biri de bu hayata değil mi? Anlaşılır olmaya özen göstereceğim ve anlayışınızı bekleyeceğim. Paylaşımın bence en güzel yolu yazmak, evet..

Bu blog süreci benim için biraz tereddütlü oldu aslında. Karar veremedim başta. Ama sesini duyurmanın modern zamanlardaki en güzel yöntemlerinden birinin de "blog"lar olduğüunu anladım şöyle etraflı bir araştırma yapınca. Bakalım, başarılı olacağımı umuyorum, bekleyelim ve görelim...

E-günlüğüme tekrar hoşgeldiniz...