İçime neler düştü

Yollara koyulmuşum yalın ayak baş açık
Menzile koşuyorum içime hasret düştü
Mevlaya yürüyorum hem günahkâr hem âşık
Soğudum leylalardan içime mihnet düştü

Beş paralık bakırı altına yeğlemişim
Zararımı görmedim gözüme gaflet düştü
Mevla dil verdi diye her sözü söylemişim
Canıma türlü cefa başıma zillet düştü

Kapısnı örtecek bir kulübe istedim
Çatısını örmeden içine afet düştü
İki karış bahçede tüm cihanı besledim
Yıkıldı memleketim sılama gurbet düştü

Hakimlerin kalemi adeletten bihaber
Yurtsuza terk-i diyar, haksıza devlet düştü
Fakir umudu çiğner ekmeği haramiler
Zâlime zevki sefa mazluma zahmet düştü

Meskenimi bırakıp meçhullere gitmezdim 
Yolların ötesinden içime bir dert düştü
Yüreğim çağlamasa iki kelam etmezdim
Yaradan lûtfeyledi dileme kudret düştü

Sonsuzluk sokağında dünya yola dizildi
Lezzetler pınarından arsıza şehvet düştü
Seyretti gönül gözüm her birisi rezildi
Kendime yer aradım payıma iffet düştü

Topladım tüm nebaatı acı tatlı demeden
Tasıma helal lokma kasığa lezzet düştü
Rahat uykuya yattım vicdanım inlemeden
Nefsime ağır ceza ruhuma izzet düştü

Derdimi niyazımı sarıp hakka yolladım
Kopardım yıldızları elime gayret düştü
Yağmursuz sahraları göz yaşımla suladım
Çöllere bahar geldi güllere hayret düştü

Hafize  AYNACI