İfade yok gözlerde

Öylece boşlukta yuvarlanmak. Düzenin düzensizliğinde yoğurulmak, dayatılan düşüncelere normalmiş gibi "eh tabi" diyebilmek... Herşey yolunda gibi görünüyor, herkese gülücükler saçılıyor, insanlarla ara sıcak tutuluyor... "Bir selam verme mesafesi"...

İnsanlar artık çocuklar oynasın diye yapılan parklarda, gündüz göz gözü göre göre...

Neden bilmiyorum ama "Göz gözü göre göre" demek bana ürkütücü gelmeye başladı. İnsanlar birbirinin gözlerine bakamaz duygulandığında. Aşkını itiraf eden toy bi çocuğun yüzü kızarır gözlerine bakarken bir tazenin. İnsan göz gözü göre göre yalan söyleyemez. Karnemde zayıf yok diyemez o minik gözler annenin o şefkat dolu bakışlarına karşı...

Ama artık insanlar göz gözü göre göre cinayet işlemeye başladılar... Parkta... Kalabalık caddelerde... Korkuyorum. Korkuyoruz yolda yürürken gözlere bakmaya. Artık göz bebekleri görünmüyor bazılarının... İfade yok yüzlerde... Kavgalar çıkıyor sokaklarda etraftakiler bakışlarını kaçırıyorlar o taraftan. Kafama silah dayansa bir parkın ortasında son gördüğüm etraftakilerin kaçışı olacak eminim... Süt kokan ağızlarda duyulmadık küfürler var... Gözlere bakamıyoruz. Gözlerine bakamadığımız ifadesiz gözlere sahip o insanlara şunları sormak isterdim;

Kurtuluş savaşında gizlice cephelere yiyecek taşıyan çocukların kurşuna dizilirken gözlerine bakmaya dayanabilirmiydiniz?

Nazım 'ın Varna'dan Karadenize bakarken buram buram vatan hasreti çekişini gözlerine bakarak hissetmeye dayanabilirmiydiniz?

Şehit annesinin oğlunun mezarı başında ağlayışını gözlerinin içine baka baka duymaya dayanabilirmisiniz??

Veee!

"Türk çocuğu ecdadını tanıdıkça daha büyük işler yapmak için kendinde kuvvet bulacaktır..."diyen;

Mustafa Kemal Atatürk bunları söylerken ulu önderin tam karşısında durup; o mavi mavi, o çakmak çakmak gözlerine bakmaya dayanabilirmiydiniz?

Gözlerde ifade yok... Tanrı yukardan gülüyordur hepinizi yaktım diye... Yada ben yanılıyorumdur... Tanrı ağlıyordur bunları ben mi yarattım diye!!!