İhtiyacım var !

Gözlerimi kapatıp, alabildiğince yeşilin, uçsuz bucaksız mavilerin kuyusunda dinlenmeye. Belki, bir çağlayan kenarı, belki bir mağaranın içi. Sadece suyun sesi veya rüzgarın o hummalı uğultusu. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Nerdeyim ve ne yapmaktayım diye.

İhtiyacım var.

Hayatım boyunca didinip durdum, yandım, kavruldum para diye. Mutluluğun anahtarı sandım. Elimdekilerin önemi yok, daha olmalı diye feryat ettim. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Paranın olmadığı, herkesin birbirine sevgiyle yaklaştığı, istem dışı hareketlerin olmadığı, özlem duyulan, buram buram sevgi kokan bir ada belki, belki de bir dünya.

İhtiyacım var.

Bulutların üzerinde uçmaya. O kıvrım kıvrım, pofuduk bulutlar üzerinde. Uçarken görmek o tüm doğanın haşmetini. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Hayallerimin dizginlenemeyen, o uçsuz bucaksız özlemlerini.

İhtiyacım var.

Mavinin en derinine inmeyi. Balıklara eşlik etmek yüzerken. Boş ve anlamsız bakmak zaman zaman. Kim Bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Derinliğin verdiği sarhoşlukla, dingin huzurun naif ruhuma işleyişini fark edebilirim.

İhtiyacım var.

Dağın zirvesinde oturup, sonra çığ olup akmaya. Soğuk içime işlemeli dağdan inerken. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Bu güne kadar yaptığım hatalardan nasıl ders alabileceğimi öğrenirim. Hatalarımla kaybettiklerimin değerini anlarım.

İhtiyacım var.

Uzayın derinliklerinde kaybolmaya. Karanlığın ve mutlak sessizliğin içinde gitmeyi. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Karanlığın içinde ki o son çığlığın verdiği korkuyu hissetmek. Yaşamanın ne kadar değerli olduğunu kavrayabilmek. Belki yaşanası değerlere nasıl sahip olunacağını öğrenebilirim.

İhtiyacım var.

Hapisleri dolaşmaya. Demir parmaklıklar arasında dolaşıp konuşmak. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Özgürlüğün nasıl olduğunu hatırlayabilirim. Kuş misali, oradan oraya savrulabilme gücünün ne kadar önemli olduğunu, özgürlük olmadan insanlığın varolamayacağını hatırlamak ve hürriyetimi doya doya, içime çeke çeke yaşayabilmenin keyfini sürebilirim.

İhtiyacım var.

Sana.

Elini, avucumun içinde hissedebilmeyi. Denizin azgın dalgaları arasından çıkıp gelmişcesine coşkulu. Cehennemin içinden kopup gelmiş gibi ateşli. Kim bilir? Belki kendimi dinleyebilirim. Bozkırlarda çıplak ayak dolaşarak. Elin elimde, tenini kıskanırken, saçlarımız rüzgarda uçuşurken .

İhtiyacım var.

Aşkım, sevdam nerde, hani?