İki damla gözyaşıyla satıldım pazarlarda

Bu daha başlangıç Ayşem!
Daha kaç dem pazara sürülecek umutların... Daha kaç dem kanayacak düşlerin...
-"6 yaşımda büyüdüm..." diyeceksin yıllar sonra...
-"6 yaşımda ailemin açlığını doyurmak için; boynuma asılı bir yafta ile çaldılar çocukluğumu... çığlıklarımı kimse duymadı.."
Bu daha başlangıç Ayşe'm !
Uykunun en tatlı yerindemi uyandırıldın?
Yoksul ve yoksun düşlerindemi kaldı, hiç oynayamadığın bebeğin?
Süt yerine biberonunda su içen kardeşinin diyetinimi ödüyordun çocuk çığlığında...?
Bu daha başlangıç Ayşe'm !
İnadına güçlü olmalısın.
Simgesel ya da sembolik hiç önemli değil. Bu ülkede hala çöplükten beslenen, açlıktan ölen, pazarlarda satılan çocuklar olduğunu şamar gibi patlatabilmek için birilerinin suratına...
Böylesine tepkisiz, duyarsız bir toplum olduğumuz için...
Hani şu ünlü slogan var ya... "SUSMA SUSTUKÇA SIRA SANA GELECEK.."
Yaşananlara tepkisiz ve sessiz kaldıkları için, sıra kendilerine geldiğinde haykırmak isterdim onlara:
"SUSTUN SIRA SANA GELDİ.."
Bir şeylerin değişmesi için tek tek sıranın birilerine gelmesi gerekiyor.
Aksi halde işsizlik, yoksulluk en üst seviyeye gelmişken bile; sevgili Metin Uca'nın deyimiyle narkozsuz ameliyat edilmemize rağmen sesi çıkmayanlar tepki gösteremeyecekler...
İnadına Ayşe'm güçlü olmalısın...
Şimdi hüznümü çoğaltırken acıların, çocukluğun çığlığınla veda ederken sana... yüreğim sen de kaldı...
Karanlığı parçalayan yarınları büyüt Ayşe'm...
Büyütelim...

(11 Aralık 2001 pazarda satılan küçük Ayşe'nin haberini izlediğimde karalamıştım...)