İkizlerin teyzesiyim...

Küçük Ezgi doğduğunda tatmıştım teyzeliği... Şimdi abla oldu, kolay mı ikiz kardeşleri ve annesiyle ilgilenecek... O bunu annesinin hamileliğini öğrendiği gün kabullendi, görev bildi. Henüz 10 yaşında olmasına rağmen ablalığa çoktan hazırdı... Sevgili kardeşim küçük kızını bu ablalığa çok iyi hazırladı... Zaman zaman sızlanıp; "Teyze yaaa annanemi gönder ben artık bunlara bakamayacağım" diye şikayet etse de iki küçük kız kardeşinin doğumunu dün büyük mutlulukla karşıladı...

Elbette onun psikolojisi ne durumda olalacak zaman gösterecek.

Biricik kardeşim ikiz bebeklere hamile olduğu için bebekleri taşımakta son aylarda zorlandı. Sağlık problemleri ciddileşti. Yüksek tansiyon ve ödem hem bebeklerin hem de kendi hayatını tehlikeye sokmaya başlamıştı... Sıkıntılı günlerin ardından 10.12.2007'de bebekler 34 haftalık olduklarında doktorlar almaya karar verdiler... Biri çok zayıftı ve durumunun kritik olması bizi çok üzmüştü. Neyse ki küçük kızımızın bugün tehlikeyi atlattığı haber ile sevindik...
Doktorunun tabiriyle, artık yaşamaya bağlanmak bebeklerin elindeydi... Yine de içimiz çok rahatlayamadı, endişeli bekleyişimiz ikiz kızlarımızn hastaneden çıkışına kadar sürecek gibi görünüyor...

Beni etkileyen bir başka konu, erken doğan bebeklerin psikolojik durumları... İçimi acıtan bir düşünce... Araştırdım ama yeterli bilgiye ulaşamadım... Sonuç olarak ben de bir anneyim, 34 haftalık bebeklerin anne karnındaki gelişim durumunu biliyorum. Bilgilerimi tazelemek ve daha emin olmak için tekrar araştırdım...

Bebekte hafızanın daha 2, 5 aylık iken gelişmeye başladığını, yaşamın aslında ilk kalp atışları ile başladığını tekar hatırlamak beni daha da etkiledi... Ruhsal gelişimin anne karnında başladığını hepimiz biliyoruz artık. Özellikle anne sesini bebek bu haftada tanıyor, hatta hatırlama ve tepki verme yeteneğine de sahip oluyor... Yine anne ile bebek arasndaki duygusal bağın kanıtlanmış olması beni daha da etkiliyor...
http://www.uzmantv.com/konu/anne-karnindaki-bebegin-ruhsal-gelisimi.

Nelere takılmışım diyorum kendi kendime... Yani erken doğum küçük bebeklerimizi nasıl etkilemiştir diyorum... Bir anda annenin içindeki güvenli hayatlarından alınmaları, her gün duydukları anne kalp atışları ve şefkatli sözleri duymamaları kimbilir onlarda nasıl bir hayal kırıklığı yaşatıyor... Ya da anlamsızlığa sürüklüyor...
Çok mu abartıyorum bilmiyorum ama teyze anne yarısı derler ya... Ve biricik kardeşimin bebeklerine hala dokunamamış olması içimi bir başka acıtıyor... Umarım başka sorun çıkmadan ikizlerini kucağına alır ve mutluluğumuz tamamlanır... İlk kez erken doğumun farklı yönlerini düşünmekteyim...

Dualarım, tüm anne adayları, bebekleri ve erken doğan bebeklerine...