İlk günlerin ardından!

Asık yüzünü görmeyeyim diye hep kapadım gözlerimi biliyorsun.
Sarhoş olmak için hep uyumanı bekledim.
Ve seni bir daha hiç rahatsız etmedim.
Hiç deli yatmadım,yorganı atmadım üstümden.
Elimde battaniye salondaki kanapeye yollandım.
Geri döneceğimi düşünmeye gücüm yetmez artık.
Kafayı yerim kendime bir fırsat daha verirsem.
Bu defa,çok kızdım kendime,ama sana da azıcık kızdım.
Birazda kaderimi çizen suçsuz, günahsız insanlara kızdım.
Gözlerinin maviliğine kızdım.
Ve neden ilk günlerdeki gibi güzel bakmadığına!

Bildiğin gibi her olayda hep dışarı attım kendimi...

Kimi zaman uzun uzun yürüdüm,olmadı, olamadı!

Yaptıklarımı ve senin yapmadıklarını, her bir şeyi düşündüm.

Kötüye giden bir hayatın tartışmasını yapmaktan yoruldum.

Gereksiz çırpınmalarıma acıdım.

Senin gururuna yenik düşmüş aşkımı kurtarmaya çalışmaktan bıktım.

Bir parçam daha kırıldı içimde, biraz daha kırıkdöküğüm şimdi!

Benimle beraber düşünmek istemiyorum artık seni.

Ne varsa gönlümde,hepsini bıraktım.

Yıllar önceki aklım olsa hiç cesaret edemezdim.

Bir aralar barışmaya karar verdim biliyorsun.

Sana,bize, geleceğimize bir şans daha tanımak için.

O zamanı da bana zehir ettin.

Alıştırdın beni çekip gitmelere .

Bu kadar kararlı olacağımı beklemiyordun değilmi?

Cesaretime şaşırdın mutlaka.

Benim içinde sürpriz oldu.

Ne kadarda kolay vazgeçtim senden,aslında çok kolaymış be!

Senin için hayatı sevmek çoktaaan geçmiş artık!

Yine her zamanki gibi çok katısın,yüzünden düşen bin parça!

Yine kahrolası gururun ağır bastı bu yüzden ses çıkarmadın arkamdan.

Evet önceki gitmelerimde de şimdi olduğu gibi çok kırgındım,çok sinirliydim

Ama hepside, kendinle başbaşa kalabilmen içindi.

Pişman olacağını umuyordum!

Bir tatlı sözdü beklediğim..

”Dur gitme" dersin belki diye.

Seni sevmek suçumu affetmem için,sarılırsın diye!

Ama bu defa kendimden eminim.

Asla dönmeyeceğim.