İmkansıza inanmak

Hele adaletin vermiş olduğu kararlarsa hepten şok edici bir durum ortaya koyuyor. İnsanlar hiçbir şekilde yarınına güvenmiyor. Milletvekilleri hapşursa ülkemin gündemi değişiyor. Bizi yarın neyin beklediğinde habersiz bir şekilde yaşamaya en azından bişeyleri kendi hayatımızda yoluna koymaya çalışıyoruz. Dünya üzerinde oynayan oyunları görmek bile istemiyoruz. Haberleri izlemek işkence haline geliyor televizyonu kapatıp dizi saatini beklemeye başlıyoruz. Dizilerle gülmeye ağlamaya başlıyoruz çünkü bizi bu ülkede tek rahatlatan (aslında ülkem insanının -son zamlardan sonra-tek lüksü) araç haline geldi. Düşünmek, kafa patlatmak, işimize gelmiyor. Bu devran böyle gelmiş böyle gidecek mantığı öyle hakim olmuş ki topluma değiştirmek imkansızı istemeye benziyor. Birilerinin yazdığı senaryonun oyuncuları olmuş bize verilen rolleri oynuyoruz. Bir gün önce neyi yaşıyorsak ertesi birgün öncenin aynısını yaşıyoruz. Kendimizi tekrar ediyoruz. İşte bu noktada artık ben bu ülkeden ve bu ülkenin insanlarında imkansızı istiyorum. Kendimizi tekrar etmekten, gelen zamlara iç geçirmekten, kahvehane köşelerinde -bu ülkenin hali ne olacak böyle günden güne kötüye gidiyor- nutukları atmaktan vazgeçip düşünelim istiyorum. Okuma saatlerinde okunsun diye okullara daha dişe dokunur kitapların gönderilmesini ve bu ülkenin çocuklarının daha bilinçli yetişmelerini istiyorum. Dizi saatlerinde mıh gibi televizyon karşısına çakılıp kalmaktansa bu ülke üzerinde oynanan oyunların farkına varmalarının zamanı geldiğini bilmelerini ve harekete geçmelerini istiyorum.

Şu an bunları isteyerek ülkemdem ve hayatın zorlu mücadelesini veren ülkem insanından imkansızı istiyorum ama şuna inanıyorum birgün bu imkansız gerçek olacak. Yeni yetişen nesiller bu ülkeyi bölmek ve karanlığa gömmek isteyenlere gereken cevabı verecekler. O zaman biz ikinci bir defa imkansızı gerçekleştiren bir millet olacağız.