İnadına, "Hepimiz Ermeniyiz!"

Hrant Dink'in kim olduğunu öldüğü gün öğrenmeseydik eğer... Hayatı boyunca ne için mücadele ettiğini anlayabilseydik, ağzından çıkan sözcükleri dinleyebilseydik belki... Yaşlı gözlerle "Ben Türklerle yaşamayı şans sayarım" dediğini duysaydık...

***

O, eceliyle değil kafasına yediği kurşunlarla öldü. İşin acısı katili bile tanımıyordu onu.

***

Onu tanıyanlar cenazesinde yürüdü, "Hepimiz Hrant'ız, Ermeniyiz" dedi. Bu anda cinayetin vahameti unutuldu. Bu sloganı atanlara o kurşunu atandan çok kızıldı bu ülkede. En çok da bu umutsuzluğa sürükledi beni. Biz o sloganı bile anlayamadık, en çok bu acıttı beni...

***

İnsan seçmez milliyetini. Doğduğunuzda sizinle birlikte gelir. O milliyeti kazanmak için bir şey başarmamışınızdır. Sizi büyütüp yücelten hangi milliyetten olduğunuz değil insan olarak yaptıklarınızdır. Aynı coğrafyada birlikte yaşadığı insanlar için faydalı olabilmek en büyük milliyetçiliktir.

***

"Hepimiz Ermeniyiz" diyenler Ermeni olmadı. İltica etmedi. Şu mesajı vermek istedi: "Eğer Hrant'ı Ermeni diye öldürdüysen, ben de öyleyim. Bu topraklarda hangi kimlikte olursa olsun hepimiz kardeşiz, onların acısı benim de acım.."

***

Ben Türküm. Ülkem büyük bir vatandaşını kaybetti, çok üzgünüm. Ama kaybımız bunun çok ötesindeymiş, bunu anladım, daha da üzüldüm...