İnanç üzerine düşünceler

Tanrı’ya ulaşmak gitmekse eğer,
Bedene yük olur can benim için.
Varmak kavuşmaksa, gitmeye değer,
Asla pişman olmam ben benim için.

Yunus Emre gibi benliği aşsam,
Benden içerdeki bene ulaşsam.
Ruhu arındırsam, aşka bulaşsam,
Gerekmez belki de ten benim için.

Hacı Bektaş, Yunus bana pir ise,
Mevlâna ışığı gerçek nur ise,
Halk eden, halk olan özde bir ise,
Tükenmez ömürdür an benim için.

Özümden yanarsam sönmek istemem,
Cehennemden korkup dönmek istemem.
Cennette huriye kanmak istemem,
Ödül, ceza değil din benim için.

İnsan neler görür yürekle baksa,
İçi aydınlanır hırsını yaksa.
İlâhi bir gücün ışığı yoksa,
Her zaman karanlık gün benim için.

Aydınlık akılda, göklerden inmez,
Düşünen beyinin ışığı sönmez.
İnanç enerjisi bitmez, tükenmez,
Yeni başlangıçtır son benim için.

Çalışıp kazanır yarını tenim,
Akıldır, sevgidir hep öğretmenim.
Yaşadığım her an borcumdur benim,
Hayat vergisidir dün benim için.

Yaratanı sevmek kulluktan başka,
Korkudan arınır, dayanır aşka.
Doğru anlasalar sözümü keşke,
Değilse Nevzat’ım yan benim için.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat