İnebolu’dan bir badem şekeri anısı

20 Aralık 2009’da amcamı yitirdiğimizde ardından yazmıştım (1):

“İnebolu’ya 3 km uzaktaki Yeşilöz (Ibras) köyünde yaşıyorduk. Köyümüzle İnebolu arasında yürüyerek gider gelirdik. O günlerden biriydi, beş-altı yaşlarındaydım, Ali Amcamla ikimiz köye yürüyecektik. Köye dönüş yokuş yukarı olduğu için yorucu olurdu. Yola çıkmadan önce şekerciye uğradık, küçük bir kesekağıdına tartarak koydular badem şekerlerini. O gün köye varana kadar o küçük kesekağıdının içinden yediğim badem şekerlerini hiç unutmadım. 45 yıl sonra hala, en çok sevdiğim şekerdir badem şekeri, hele arasıra acı badem çıkıverirse arasından. Her yediğimde o günkü tadı içimde duyarım.”

Birkaç gün önce “şeker bayramı” için “bayram şekeri” alırken o yazıma bir paragraf olarak giren bu anının ayrıntıları geldi aklıma.

İnebolu’da sokak arasındaki şekerci sanki dün gibi aklımda. Şekercinin dar kapısından girmiş, yuvarlak cam kavanozun içinde bir çocuğun şeker hayallerini süsleyecek kadar çoklukla bembeyaz şeker yığınından küçük bir kürekle minik kesekağıdına şekerlerin dolduruluşunu ve terazide tartılışını izlemiştim. Terazinin diğer kefesine tak diye atılan gramın sesi ile irkilmiştim. O şekerci dükkanı ya Halil Macit ya da Ali Küllü idi.

O gün köye giderken yalnızca o badem şekerlerini yememiştim, onlarla hesaplar yapmış, matematik oyunları oynamıştık, amcam Matematik öğretmeniydi ve matematikle oynamayı çok severdi.

Çocukluk yıllarımda bizim oraların bayram şekeri kutuları birbirine benzerdi. Altta bir sıra lokum dizilirdi, üstüne ya pudra şekeri ya da hindistancevizi serpilirdi. Bu katın üzerine ince bir kağıt örtülmüş olurdu. Kimi kutulardan alt sıradan badem ezmesi çıkardı. Kağıdın üzerinde çoğu jelatinle sarılmış şekerler olurdu. Bu şekerlerin arasında badem şekerleri çıkarsa çok sevinirdim. İrili ufaklı beyaz fasulyelere benzettiğim bu şekerleri afiyetle yerdim. O zamanlar badem şekerinin içinden badem çıkardı hep. Hele bir de arasıra piyango gibi çıkan acı bademler ayrı bir tad verirdi.

Badem şekeri benim çocukluğumun en güzel şekeriydi, şimdi de öyle. Şeker bayramı günlerimiz badem şekeri gibi güzel olsun.

(1) Ali Amcam anılarımızda yaşıyor: Ali Tiryaki (1941, İnebolu - 2009, Ankara) (Milliyet Blog, 23-12-2009) http://blog.milliyet.com.tr/Ali_Amcam_anilarimizda_yasiyor__Ali_Tiryaki__1941_Inebolu___2009_Ankara_/Blog/?BlogNo=220622

Ankara, 27 Ağustos 2011