İnsan olma zamanı

En gelişmiş canlı bu mu?

Uzaya çıkan, elektriği, interneti, tekerleği bulan, doğayı yenmeye çalışıp kansere çare arayan, Aslanı, fili eğiten, sevda türküleri besteleyip aşk uğruna dağları delen, ideolojilerden, felsefeden sözeden, daha iyi, daha yaşanılası bir dünya hedefleyen?

Aynı gökkubbe altında nefes alıp verebildiği tek küreyi kendi türüyle ortaklaşa kullanmayı beceremeyen, ezildiğini, haksızlığa uğradığını, özgürlük mücadelesi verdiğini söylerken, suçsuz, günahsız, kendi gibi yaşamaya, nefes alıp vermeye, evine bir dilim ekmek götürmeye çalışmaktan, özlediği çocuğuna sarılmaktan, diş, baş, yürek ağrısının dinmesini beklemekten, herkesin daha iyi yaşaması için dua etmekten, karıncayı bile incitmemeye özen göstermekten, penceresinin önündeki çiçeğine su vermekten, Tanrı’nın verdiği üç günlük ömrü kimseye zararı dokunmadan tamamlamayı düşlemekten başka bir şey yapıp yapmadığını düşünmeden, bilmeden, önemsemeden, evine döneni, işine gideni, sokakta yürüyeni, dolmuş, otobüs bekleyeni, belki kendinin olmadığı kadar çaresiz, kendinden fazla aç, ezik olanı cezalandırma, kurban etme yetkisini kendinde görüp acımadan, gözünü kırpmadan katleden?

Havaya uçuran, yakan, yıkan, patlatan, oluk oluk kan akıtan...

Bu mu en gelişmiş canlı?

Bu mu hayvandan farklı olan?

Bu mu insan?

Eğer öyleyse, vah bize! En gelişmiş canlı olduğumuz, yalan!

Zaman; yaşadığımız terörü görmezden gelenlere, işlerine geldiği gibi yorumlayanlara, ikili oynayanlara, bizi oyalayanlara, çifte standart uygulayanlara "yeter" deme zamanı....

"En gelişmiş canlı varlık olduğumuzu" kanıtlama ve unutanlara hatırlatma zamanı...

Tribünleri yakan anlamsız sarı-lacivert, sarı-kırmızı kavgalarını bırakıp düştüğü yeri yakan ateşi elbirliğiyle söndürme zamanı...

Zaman; kırmızı-beyaz bayrağımız altında terörün karşına da hep birlikte dikilme zamanı.