- Kategori
- Şiir
İnsanın iyisi
İnsanın iyisi ay gibi parlar.
Uzun ve meşakkatli bir yolu yürür korkusuzca...
İnsanın iyisi aydınlatır güneş gibi.
Ne bir övgü ister ne de icazet...
*** *** *** *** ***
En geride kalanın tutar elinden,
Ezilmişin, itilmişin, dayanaksızın dalı olur.
Baş olur her zulme karşı, hem de dik başlı...
İnsanın iyisi her halinden belli olur.
*** *** *** *** ***
Kızmaz kimseye, yargılamaz da...
Sorular sorar, düşünür, muhakeme eder.
Kimin eli kimin cebinde bilir hepsini.
İnsanın iyisi anlar hırlıyı hırsızı...
*** *** *** *** ***
Yalnızdır, haykırışı sarsar dünyayı.
Boyun eğmez, varlığı güç verir mazluma...
Kelle koltukta yaşar, ecel ile eleledir.
İnsanın iyisi yiğittir, onurludur, merttir.
*** *** *** *** ***
Tek tüktürler, tükenen nesildendirler.
İnsanın iyisi bir içim su gibidir.
Her derde bir başka dermandırlar.
İnsanın iyisi ar haya sahibidir...
*** *** *** *** ***
İnsanın iyisi hoşgörür, affeder.
İnsanın iyisi çalışır çabalar, helal lokma yer.
İnsanın iyisi hak bilir, hukuk bilir.
İnsanın iyisi kul hakkı dendiğinde titrer tir tir...